Domenico: ‘Ik sms’te haar dat het misschien beter was om eerst met elkaar naar bed te gaan’

“Het grote verschil tussen Eva en mij is dat Eva graag onder de mensen is, terwijl ik meer een einzelgänger ben. Als enig kind ben ik opgegroeid bij mijn liefdevolle moeder, een vader is nooit in mijn leven geweest. Met mijn stripboeken en Star Wars-poppetjes kon ik me in mijn eentje prima vermaken. Ik dacht later striptekenaar of romanschrijver te worden, maar het werd regisseur. In het theater draait het immers ook om het vertellen van verhalen. Bij toneel komt alles samen wat mijn interesse heeft: cultuurgeschiedenis, psychologie, filosofie en retorica.

Voor mijn studie ben ik destijds vanuit Gent verhuisd naar Amsterdam, omdat die stad het epicentrum is van het Nederlandstalig toneel. Na mijn regieopleiding heb ik een gezelschap opgericht, dat zetelde in het Rozentheater. Eva kwam daar in 2008 een voorstelling spelen. Na afloop heb ik met haar staan babbelen. Haar Vlaamse tongval voelde voor mij heerlijk vertrouwd. In de jaren daarvoor had ik wel geprobeerd hier mijn liefdesleven te ontginnen, maar voor Hollandse vrouwen bleef ik toch een beetje die Vlaming met dat schattige accent.”

Baldadige bui

“Ik vond Eva fantastisch spelen, ik kwam menig avond naar haar kijken. Toen ze me vertelde dat ze aan het daten was, maar dat het niet werkte, stelde ik voor dat ze dan maar beter met mij kon afspreken. Het duurde nogal voordat het daarvan kwam. We hadden per sms contact, maar ze had het zó druk, dat die afspraak herhaaldelijk werd uitgesteld. Tot ik haar in een baldadige bui sms’te dat het misschien beter was om eerst met elkaar naar bed te gaan en daarna een afspraak te maken. Een beetje gewaagd, maar het werkte.

Eva is vrolijk, vriendelijk en naïef. Ze heeft een heerlijke onschuld over zich en stapt vanuit een positieve verwachting op iedereen af. Als ik bij sommige types weleens mijn bedenkingen uit, zegt ze: ‘Als ze me niet aanstaan, kan ik me altijd nog terugtrekken.’ Daar heeft ze natuurlijk gelijk in. Het leeft veel fijner als je van het positieve uitgaat. Ik geloof ook dat van de honderd mensen er negenennegentig deugen. Als je je blik laat vertroebelen door die ene die groot in het nieuws komt, kun je cynisch worden en het vertrouwen in de mensheid verliezen. Dan laat ik me liever inspireren door Eva die vooral het goede in mensen ziet.”

Bourgondisch leven

“Die positieve houding werkt in alles door. Bij vroegere vriendinnen kreeg ik nog weleens commentaar als ik op zondagavond zeven uur naar voetballen wilde kijken. Voetbal interesseerde Eva eigenlijk ook niet, maar ze kwam er gezellig bij zitten en gaandeweg kreeg ze er meer belangstelling voor. Eva vergezelt me ook naar bokswedstrijden. We boksen trouwens zelf ook twee of drie keer per week. Dat bevalt super. Zo’n training is intensief, maar daarna knalt de endorfine door je lichaam. Nee, Eva worstelt niet met haar gewicht. Ze vindt het fijn om te sporten en we letten op ons eten. Af en toe wil ík een paar kilo kwijt en begin dan crackers te eten. Daar gaat zij dan in mee, maar afvallen is voor haar geen drijfveer. Dat ga ik haar ook zeker niet aanpraten. Ze zit lekker in haar vel en houdt van bourgondisch leven. Allebei kunnen we intens genieten van lekker eten en allebei koesteren we het kind in onszelf. Zo lees ik nog altijd met veel plezier Suske en Wiske-strips.

Nee, we hebben geen kinderen. We vinden het leuk om af en toe de kinderen van familie en vrienden over de vloer te hebben, maar als die weg zijn, hebben we niet het gevoel dat er bij ons iets ontbreekt. Wij hebben onze twee katten en zijn supergelukkig met elkaar. Ruzie hebben we zelden. Alleen af en toe in de auto. Ik zal me nooit bemoeien met Eva’s rijstijl, maar als ik rijd, kan ze soms ongelooflijk panikeren, waardoor ik me bijna een ongeluk schrik. Eva is een dramaqueen ten top. Thuis ook, hoor. Dan slaat ze alarm alsof het huis in brand staat en dan blijkt er niet meer aan de hand te zijn dan dat we geen thee meer hebben, haha. Als ze een dag weg is, is het opvallend rustig in huis.”

Zielenroerselen

“Momenteel ligt mijn werk als theaterregisseur even stil, maar dat pak ik binnenkort weer op. Daarnaast ben ik actief als docent. Op een middelbare school geef ik Nederlands en op de Hogeschool van Amsterdam theater-geschiedenis, acteren en regisseren. Voor volksuniversiteit.nl start ik 7 februari weer met een zesdelige digitale cursus theatergeschiedenis, waarin ik vertel over theater vanaf de Grieken tot en met nu.

Eva en ik bezoeken elke week wel één of twee theatervoorstellingen. Uiteraard praten we daarover, maar we hebben sowieso geen taboeonderwerp; we delen onze diepste zielenroerselen. Eva gaat nog door een rouwproces omdat haar moeder afgelopen zomer is overleden. Eva en ik kunnen goed babbelen, maar haar moeder had het babbelen echt uitgevonden. Zij kon zó smakelijk en vol expressie praten. Al een dag na de uitvaart moest Eva weer filmen. Ze gaat nu wat vaker naar België, naar haar vader en haar zus. Het verdriet popt af en toe op, maar somberen past niet bij Eva. Zo kiest ze graag voor kleurrijke kleding. Ik zou uit mezelf misschien vaak zwart dragen. Nu denk ik soms: joh, gooi er wat geel, rood of lichtblauw tegenaan.”