‘Dat hun overleden partners zo dicht bij elkaar liggen op de begraafplaats, heeft zo moeten zijn’

Thea (59):

“Ik dacht al dat ik iets anders aan haar zag, toen ik na twee weken vakantie weer bij mijn tachtigjarige moeder langsging. Ze leek meer te lachen, de donkere kringen onder haar ogen waren wat minder en ze at zelfs weer een volledige maaltijd die avond.”

“Lange tijd was mijn moeder gebroken na het overlijden van mijn vader, haar eerste en enige man, die in 2019 overleed aan de gevolgen van darmkanker. Toen we na het eten nog even een kopje koffie dronken, liet ze me een foto zien. Van haar en een vriendelijk uitziende meneer, samen op een bankje op de begraafplaats. Ik herkende de plek: die houten bank staat in het straatje waar het graf van mijn vader zich bevindt. Mijn moeder is daar minstens drie keer per week, maar sowieso altijd op zondag. Die meneer op de foto is H., vertelt mijn moeder. Zijn dochter heeft deze foto vorige week zondag gemaakt, toen ze haar vader vergezelde op zijn vaste bezoekmoment aan het graf van zijn vrouw.”

Vriendelijke groet

“Met een glimlach op haar gezicht omschrijft mijn moeder hoe ze hem daar de laatste maanden elke week tegenkwam. Hoe een vriendelijke groet veranderde in een kort gesprekje en daarna urenlang kletsen werd op het bankje dat precies tussen het graf van mijn vader en de overleden vrouw van H. staat. Eerst alleen pratend over het verdriet dat hen verbindt, later ook voorzichtig over andere zaken. En het één leidt tot het ander: samen lunchen, wandelen in het bos. Hij heeft zelfs al voor haar gekookt. En nu wilde ze graag dat ik hem ook zou ontmoeten; zondag op de begraafplaats leek haar een goed moment. Dus daar gingen we, vier dagen later. Op naar een ontmoeting met het vriendje van mijn moeder: iets wat ik nooit aan zag komen. H. is een vriendelijke en grappige man, die mijn moeder duidelijk heel gelukkig maakt. Meer dan ik had durven wensen voor mijn moeder na de dood van pa.”

“Het heeft zo moeten zijn dat hun overleden partners zo dichtbij elkaar liggen op de begraafplaats. Alsof mijn vader dat – waar hij ook mag zijn – heeft geregeld. Dat mijn moeder en H. op deze leeftijd samen nog zo gelukkig mogen zijn, gun ik ze allebei zo enorm. Natuurlijk weten we niet hoe lang ze nog hebben, maar wat heerlijk om ze zo te zien als twee verliefde pubers. Dat willen we toch allemaal, óók nog op latere leeftijd?”

Weduwe worden

In de podcast Kaarten op tafel bij Margriet spreekt Tanja Jess in een aflevering met Karina Schaapman en Leoni Jansen over weduwe worden. Beluister hier de aflevering: