‘Wat is er in die man gevaren? Wilde hij weg? Ervandoor?’

Vorige week: als Sanne bij Cathy is om de uitvaart te bespreken, komt er politie aan.

“De spullen uit de auto?”

De agent knikt.

“De auto is vrijgegeven. We hebben de persoonlijke spullen van uw vader eruit gehaald en die komen we nu afleveren.”

“Prima,” zegt Loes. “Ik pak het wel aan.”

“Er is een zware kluis bij. En een koffer,” waar­schuwt de agent. Loes kijkt verbijsterd om naar Sanne die nu ook in de gang staat. Een kluis, denkt ze. Daar had juffrouw Schaap het over.

“Wat zit erin?” vraagt ze. Ze doet er moeite voor om het zo achteloos mogelijk te vragen. Op een toon van ‘logisch dat je een kluis in je auto hebt, maar toch nieuwsgierig wat er dan in deze zat...’

“Dat weten we niet. Het onderzoek naar dit ongeval is afgesloten, nu blijkt dat er niemand anders bij betrokken is. Dan is de inhoud van de kluis en de koffer een privéaangelegenheid, mevrouw,” zegt de agent. Sanne knikt.

“Juist,” zegt ze. Onderwijl sjouwen twee agenten een kleine kluis het tuinpad op. De ene hijgt zichtbaar en bij de andere loopt het hoofd behoorlijk rood aan.

Trillende vinger

“Dat is een zware kluis,” zegt Loes droog.

“Wat is er?” roept Cathy nu vanuit de kamer.

“Spullen uit de auto van Willem,” zegt Sanne.

“Spullen uit de auto! Wat had hij dan in zijn auto? Wat sjouwen ze daar? Wat is dat voor raars! Een kluis?!” Ze staat in de gang en wijst met trillende vinger naar de kluis die midden in de gang staat.

“Wat zit daarin? En wat is dat? Ook nog een koffer?! Wat wilde hij? Wilde hij weg? Ervandoor? Wilde hij me in de steek laten? Was dat het? Wat is er in die man gevaren? En toen reed hij zich dood! Tegen een boom! Een koffer. Wat zit erin?!” Ze is niet meer te houden en iedereen kijkt toe hoe Cathy zich op de koffer stort, hem de kamer inrolt, platlegt en opent.

Gek geworden

Wat een zegen dat die koffer niet op slot zit, bedenkt Sanne, terwijl ze met z’n allen naar de inhoud staren: keurige stapels kleren met een blauwgroen gestreepte toilettas bovenop. Cathy was gek geworden als die koffer niet openging. Maar misschien maakt het niet zo veel verschil. Ze kijkt naar haar zus die nu op haar knieën bij de koffer zit.

“Zijn nieuwe spijkerbroek! En zeven boxershorts! Zeven! Ook zijn lievelingsshort! En zijn onderhemdjes! Een overhemd!! O nee. Twee. Drie. Ik heb niet gemerkt dat er iets uit zijn kast miste. Badslippers had hij ook mee. Waar ging hij heen?”

“Dat weten we niet, mevrouw. Zijn paspoort zat in zijn binnenzak. En als hij op reis ging, is dat misschien terug te vinden in zijn telefoon,” zegt de ene agent behulpzaam. “De spullen die meneer bij zich droeg, zitten allemaal in deze witte zak.” De andere zet een plastic zak met het politielogo op de trap met de mededeling: “Kleine dingen uit de auto. Ruitenkrabber, winkelmunten, dat werk.” Waarop de derde afsluit met: “Veel sterkte samen. Goedendag.” En weg zijn ze.

‘Die pap’

Loes pakt meteen de telefoon van haar vader uit de witte zak. “Code?” vraagt ze aan haar moeder.

“0000,” fluistert Cathy. “Will dacht altijd dat iedereen zou denken dat hij niet zo dom zou zijn om de oorspronkelijke code te gebruiken en dat ze die dus nooit zouden proberen. Vandaar. Hij moest daar altijd zo om lachen. Hij vond het slim. Ach Will, wat heb je gedaan?” Onderwijl zoekt Loes op de telefoon van haar vader. Ze opent een app van een reisorganisatie en zegt: “Papa had twee tickets naar Ibiza. Eén op zijn naam en eentje op de naam van Valentina Zomers, geboren op 1 februari 1975.” Ze stopt, kijkt iedereen aan en merkt dan op: “Die is een jaar jonger dan ik.”

Dan keert Cathy zich naar uitvaartondernemer Jaap en zegt: “Schrap die rozen maar. Het kan prima zonder.”

Inmiddels staat Marijke aan de kluis te morrelen. Ze vraagt: “Heb jij daar een code van, mam?”

“Nee, natuurlijk heb ik die niet,” snauwt Cathy.

“Ik heb hem. In zijn telefoon. Bij telefoonnummers onder de naam KLUIS. Tik maar in. 12345. Die pap.” Loes moet ondanks alle emotie even hardop lachen.

“Geniale codes,” grijnst Marijke met haar mee. Ze tikt op het paneel. 12345. Ze drukt op ‘ENTER’. De kluisdeur ontgrendelt hoorbaar.

Volgende week: Na de koffer en de kluis gooit Cathy het afscheid van Willem volledig op de schop.