‘Ik ben een Wim Hof-aanhanger. Ik ga niet in een ijsbad, maar was mezelf met een ijskoud washandje’

“Je zou denken dat alle ellende die iemand meemaakt in zijn gezicht gegroefd staat, maar dat hoeft niet per se. Het gaat in het leven niet om wat je allemaal meemaakt, maar om hoe je ermee omgaat. Om maar met de deur in huis te vallen: mijn zoon kreeg op zijn 32ste een dodelijk auto-ongeluk. Een vriendin dacht dat ik het niet aan zou kunnen. Daardoor wilde ik het tegendeel bewijzen en dat is gelukt. Ik ben een overlever. En sinds vorig jaar ook weer ontzettend verliefd. Fred vindt me niet alleen mooi vanbuiten, maar ook vanbinnen. Hij houdt van mijn rimpels, zegt dat je daardoor ziet dat ik geen oppervlakkig mens ben. Ik heb lang een minderwaardigheidscomplex gehad. Vroeger liet ik over me heen lopen en trok ik de verkeerde mannen aan. Ik werd altijd heel verlegen van de aandacht voor mijn uiterlijk. Ik was dan misschien wel het mooiste meisje van de klas op wie alle jongens verliefd waren, maar de meisjes lachten me uit omdat ik uit een arm gezin kwam en maar één jurkje had. Nadat ik op school van een leraar een compliment kreeg dat ik zo mijn best deed om een gedicht mooi voor te lezen, voelde ik me sterker worden. Ik was het wél waard om te leven.”

‘U straalt’

“Laatst zei iemand: ‘Mevrouw ik kan wel huilen als ik naar u kijk. U geeft licht, u straalt.’ Zo’n opmerking maakt me gelukkig en geeft me een dankbaar gevoel.”

“Ik let goed op mijn gezondheid. Een tijdlang heb ik macrobiotisch gegeten. Eigenlijk eet ik nog steeds geen vlees, maar voor een bruinebonensoep met plakjes worst zwicht ik nog weleens. Ook ben ik een Wim Hof-aanhanger. Ik ga niet in een ijsbad, maar was mezelf met een ijskoud washandje. En ik probeer elke ochtend elf minuten te ademen volgens zijn methode. Soms koop ik van die idioot dure crèmes die geen mallemoer helpen. En ik let er altijd op dat mijn kleren, die ik meestal bij de kringloop haal, goed bij elkaar passen.”

Lach in de spiegel

“Misschien is het geheim van mijn jeugdige uiterlijk wel dat ik meteen een vrolijk gezicht trek als ik naar mezelf in de spiegel kijk. Want ik ben een ijdeltuit. Met hangende mondhoeken ben ik veel minder mooi. ‘Lach en de wereld lacht terug’ staat op mijn voordeur geschreven. Ik groet mensen op straat, glimlach altijd even. Geven is ontvangen. Als je liefde en aandacht wilt, begin dan met geven, dan ontvang je vanzelf.”