‘Het ís ook belachelijk dat ik een angst voor braken mijn leven zo laat beïnvloeden’

Esther (61):

“Ik weet nog precies wanneer het begon. Ik was aan het werk in de gehandicaptenzorg, toen één van onze cliënten flink moest overgeven. Ze stikte bijna in haar braaksel: een panieksituatie, alle alarmbellen gingen af. Het liep gelukkig goed af, maar de schrik zat er goed in. Daarna merkte ik dat ik bij elk eetmoment last kreeg van een gek paniekgevoel. Braaksel zien zorgde voor een paniekaanval en ik was bij elke verkoudheid bang dat die zou omslaan in buikgriep. Niet lang daarna kreeg ik er ook naast mijn werk last van. Altijd een flesje water mee, niet meer buiten de deur eten en zelfs chips eet ik met een lepel. Ik was mijn handen tot ze bloeden, omdat ik zo bang ben dat ik iets bij me draag dat voor misselijkheid kan zorgen. Alles doe ik om het risico dat ik moet overgeven zo veel mogelijk te beperken. De angst zorgde er uiteindelijk voor dat ik mijn baan na twintig jaar moest opgeven en door de emetofobie arbeidsongeschikt werd verklaard.”

Controle over de gedachten

“Ik vind het zelf vaak óók belachelijk dat ik een angst voor braken mijn leven zo laat beïnvloeden. Als je het zelf nooit hebt gevoeld, kun je je echt niet indenken hoe het voelt om zó bang te zijn om simpelweg ‘over je nek te gaan’. Ik kan mezelf dagelijks vertellen dat overgeven echt niet zo erg is. Dat het een normaal, natuurlijk iets is wat we allemaal af en toe meemaken. Maar mijn eigen woorden geloven, dat kan ik niet. Het idee van overgeven is voor mij zó erg, dat het allesbepalend is. Weet ik dat het irrationeel en extreem is? Zeker, maar dat is natuurlijk de basis van elke angst. Ik vecht elke dag tegen mijn emetofobie. Waar ik tien jaar lang volledig stilstond, verlamd door mijn angst, merk ik dat ik nu langzaamaan kleine stapjes zet. Dankzij cognitieve gedragstherapie en medicatie heb ik weer energie om door te zetten. Ik ga af en toe de deur uit zonder water en ontsmettingsmiddelen, word niet meer elke nacht zwetend wakker na een nachtmerrie over braken en heb ook al een keer buiten de deur gegeten. Ik krijg langzaamaan weer controle over mijn gedachten en dat voelt bijna als een triomf. Hopelijk is 2023 het jaar waarin niet mijn angst voor braken overheerst, maar ík weer de baas ben in mijn leven.”