De mooiste brieven en reacties van lezers

Het jaar van Linda en Ernst Daniël

In Margriet 54-55 vertelden Ernst Daniël Smid en Linda Hakeboom over hun 2022. Het jaar waarin zij hoorde dat haar borstkankerbehandeling aansloeg en hij door een operatie van de meeste parkinsonklachten af is. Hun ontroerende verhaal riep veel reacties op:

• Marleen: “Wat een lieve en getalenteerde mensen zijn deze twee. Prachtig om ze zo te horen praten over de heftige jaren die ze achter de rug hebben.”
• Toos van Trijp: “De wetenschap staat niet stil, dat laat de operatie van Ernst Daniël Smid zeker zien. Geweldig dat het mogelijk is.”
• Truus Hendrinks: “Je weer gezond voelen, dat is de grootste rijkdom die je kunt hebben. Ik wens Linda en Ernst Daniël heel veel geluk.”
• Hanneke: “Wat een opluchting dat deze twee mooie mensen een nieuwe kans in het leven krijgen door de medische ontwikkelingen én heel veel geluk. Dat gun ik iedereen.”

Geen steekje laten vallen

Of je het nou leerde van je (groot)moeder of op school: breien werd gezien als een essentiële vaardigheid. Dat zorgde voor te strakke sokjes, sjaals met gaten en te kleine babytruitjes.

• Heidi Hil: “Ik kreeg op school een acht voor het babytruitje dat ik had ingeleverd na breiles. Was ze níét wisten, is dat mijn moeder het had gemaakt. Breien kon en kan ik gewoon niet.”
• Mary van der Schans: “Het is ruim zestig jaar geleden, maar ik denk nog geregeld terug aan het breiclubje waar ik vroeger na school naartoe ging. Met een rolletje drop van tien cent en een hoorspel op de radio leerde ik daar fantastisch breien.”
• Jacqueline Tenneij: “Het overbroekje voor een baby, dat ik moest breien, werd zó groot dat ik het zelf kon dragen. Dat werd me niet in dank afgenomen, dus moest ik op de zaterdagochtenden terugkomen voor bijles in breien.”
• Gerda Steringa-Kalk: “Ik zie onze handwerkjuf nog zo voor me. Haar kleine brilletje en zwarte jurk. Gelukkig heeft ze me goed leren breien, want ik doe het nog steeds met veel plezier.”

Omscholen of niet?

Babette heeft altijd gedroomd van een baan in de zorg en zou zich graag laten omscholen. Daarom vroeg ze recentelijk advies in Margriet: is het nog de moeite waard om een opleiding te volgen, nu ze 59 jaar oud is?

• Hella Könings: “De zorg staat te springen om gemotiveerde mensen. Je bent nooit te oud om te leren, dus ik zeg: doen!”
• Lenny: “Ik was 56 toen ik koos voor omscholing en heb daarna zeven mooie jaren in de kraamzorg gewerkt. Dat zou ik iedereen aanraden.”
• Joke: “Ook ik startte op latere leeftijd met een opleiding in de zorg; het voelde als een cadeautje.”
• Jolanda Hoosbeek: “Wist je dat je ook zonder een diploma in de ouderenzorg aan het werk kunt? Denk aan een rol als gastvrouw. Je zorgt dan voor een leuke invulling van de dag voor bewoners.”
• Jolanda Ruijterman: “Ik was 63 toen ik mijn diploma als verpleegkundige haalde. Nu werk ik met veel plezier in de ouderenzorg en als mijn gezondheid het toelaat, hoop ik tot mijn zeventigste door te werken. Ik heb nog geen dag spijt gehad.”