Ik geloof dat we per ongeluk een internationaal superspreading event hebben georganiseerd

We wáren dit jaar nog wel zo goed begonnen vonden we. Ons huisfeest met oudjaar was een doorslaand succes. We namen ritueel afscheid van slechte gewoontes, verslavingen, angsten en kilo’s door ieder plechtig een papiertje met alles erop gekrabbeld te verbranden in een metalen kommetje. Daarna dansten we vol goede voornemens het nieuwe jaar in.

De teller op zeventien

Twee dagen later kwamen de appjes binnen… foto’s met een coronatest in de hand. Twee streepjes. De een na de ander, de teller staat op zeventien inmiddels. Ik heb nergens last van, maar ondanks de negatieve test zeg ik wat afspraken af. Ik wil het virus niet doorgeven, want inmiddels liggen mijn twee bloedjes en hun vader met koorts in bed. Ze voelen zich beroerd. Eén van onze feestgangers vertrok op nieuwjaarsdag naar Denemarken om een cursus scenarioschrijven te doen. Tijdens de reis werd ze zieker en zieker en haar eerste week in een vreemd land lag ze moederziel alleen op een kamertje. Een ander nam de trein naar Berlijn. Ik geloof dat we per ongeluk een internationaal superspreading event hebben georganiseerd.

Een van de bezoekers die gespaard was gebleven brengt thee, mandarijntjes en chocolaatjes naar zijn zieke vrienden om vervolgens zelf ook ziek te worden. Maar ’s avonds ontmoeten ze elkaar allemaal op gamesites en zo zijn ze toch gezellig samen ziek. Ik ben zo’n beetje de last man standing en schiet in mijn Pleegzuster Bloedwijn-modus. Ik haal neusspuitjes, paracetamol en andere hoognodige gouden eikels om mijn sneue bloedjes te ontlasten. Ik rijd naar Vinkeveen om hun vader wat boodschappen te brengen, hij ligt er koortsig bij. Ik heb zelfs gekookt voor m’n jongste bloedje en dat doe ik zelden. Afstand houden in ons poppenhuisje is niet moeilijk, we hebben ieder een verdieping, maar ik mis onze momenten samen op de bank onder een dekentje. Ze is mijn knuffelpopje.

Nooit te oud

Na een week begint mijn kleffe gezin te hunkeren naar aanraking en knuffeltjes, maar ze zijn allemaal op een andere plek en ik houd braaf afstand. Even geen corona alsjeblieft.

Met mijn grote radiovriend, de regisseur bij mijn Max Radio 5-radioshow op zaterdag, begin ik het jaar goed met een brainstormmiddag. Nu ik klaar ben met de Dots-tour kan ik me meer op dit avontuur concentreren. Volgende week begin ik met ‘schuifles’, zodat ik straks zelf de mengtafel kan bedienen en de jingles kan instarten. Ik heb er zin in, je bent nooit te oud om te leren. We drinken water en eten salade, want we willen het jaar gezond beginnen, hij heeft al net zulke goeie voornemens als ik.

Dry February

Omdat ik negatief blijf testen kan ik toch naar mijn Dotszuster Esther toe, die heerlijk voor mij en de andere Dots heeft gekookt. Het is een uitbundige avond en ik lig pas om vier uur ’s ochtends in bed. Die vrouwen halen het slechtste in mij naar boven… Dry January is even niet gelukt. Morgen maar weer. Of Dry February.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial.