Help, als ik ze maar niet aan elkaar hoef voor te stellen, straks schudden ze elkaar nog de hand

Vorige week: Nina stond op het punt om met Lieke een koude duik nemen, toen ze Daniël zag aankomen.

Zaterdag

Vandaag doen Lieke en ik mee aan de oudejaarsloop van de atletiekclub. Ik sta al twintig minuten in onze overvolle sportkantine en Daniël heeft nog maar één keer vluchtig mijn kant opgekeken. Het is de afspraak elkaar in publiek vooral geen extra aandacht geven, toch geeft het me een rare kronkel in mijn maag.

Vorige week bij de plas, waar Lieke en ik een winterduik namen, had hij ook al alleen maar oog voor haar. Ik stond er stilletjes naast, met stijve lippen van kou. Later appte hij dat hij het een ‘sexy surprise’ vond, ik in bikini, zo hartje winter. Nou, liet ik hem kribbig weten, het was eens maar nooit meer.

Schuldgevoel

Dat Lieke en ik vandaag meedoen aan deze loop, was mijn idee, maar terwijl zij gezellig met anderen staat te kletsen, kom ik maar niet in de stemming. Ik voel me moe. Afgepeigerd. Het was druk op het werk deze week, zoals altijd aan het einde van het jaar. Kerst was ook al zo hectisch, met twee dagen familiebezoek, ik kwam geen seconde aan mezelf toe. Met Daniël is er deze periode minimaal contact. Zijn vrouw is in Nederland, ik zal hem nog zeker twee weken niet zien. Dat zijn veertien dagen te lang.

En ik ben dan wel lekker vrij komende week, maar Thijs onverwacht óók. “Ik heb zin in quality time met jullie,” zei hij gisteren na zijn werk, terwijl hij een grote zak oliebollen op het aanrecht zette. Zijn woorden zetten een streep door mijn geplande me time. Daar baalde ik van, wat me prompt weer een schuldgevoel bezorgde.

Verrassing

Er komt beweging in de groep, kennelijk is het tijd voor de start. Ik sjok achter Lieke aan. “Veel succes,” zeg ik tegen haar.

“Jij ook. En hé, ik wilde het eigenlijk niet vertellen, het moet een verrassing zijn, maar volgens mij staan onze mannen straks bij de finish. Ik hoorde Joep vanmorgen bellen met Thijs.”

Voordat ik kan antwoorden klinkt het startschot. Lieke’s paardenstaart schiet dansend weg. Zelf kom ik maar traag in beweging. Thijs die naar de atletiekclub komt..! Dikke kans dat Daniël hem dan gaat zien. Hoe zou dat voor hem zijn? En zou Thijs iets merken? Help, als ik ze maar niet aan elkaar hoef voor te stellen, straks schudden ze elkaar nog de hand.

Terwijl ik de vlaggetjes van de loop volg, wisselt het ene rampscenario’s zich af met het andere. Voor de zoveelste keer denk ik: ik ben hier echt niet geschikt voor. Hoe doen andere mensen met een affaire dit toch? Ik voel me in een halfjaar tijd tien jaar ouder geworden.

In zijn armen

Kilometer na kilometer blijft het spoken in mijn hoofd. Al is de route nog zo mooi, tussen de witte bomen, het lopen gaat niet lekker. Ik heb steken in mijn zij en ik blijf het koud houden. Ik word voortdurend ingehaald, dit gaat mijn slechtste tijd ooit worden. Als ik het al haal.

Net als ik vrees dat ik voor eeuwig en nog langer zal blijven voortploeteren, komt de finish in zicht.

Mijn ogen glijden over de mensenmassa die er staat. Ik spot Thijs meteen. Zijn vertrouwde glimlach, zijn baardje keurig getrimd. Vijf meter achter hem staat Daniël, ook hij kijkt me lachend aan. Nu ben ik het die hem negeer. Want Thijs spreidt zijn armen en ik kan niet anders dan recht naar hem toe lopen.

Dan zie ik nóg een bekend gezicht. Ruben, mijn zoon, in zijn blauwe winterjas. Hij heeft zijn armen om iemand heengeslagen. Shit, het is Sam. Zijn non-binaire klasgenoot, die zijn hart in duizend stukjes stampte.

Het zal toch niet weer aan zijn tussen die twee?

Volgende week: krijgt Nina een vervelend bericht van Daniël.

Over Nina

Nina (51), redactiemedewerker, woont samen met Thijs (53), stiefdochter Evi (24), zonen Ruben (16) en Kaj (13) en hun cyperse kater Harrie (2). Ze is nog altijd dol op Thijs. Toch wordt ze verliefd op iemand anders. En dat zet haar leven op scherp.