PREMIUM
Daar zaten we dan om 8.58 uur, klaar om op ‘BUY’ te klikken in een of andere sneaker-app
Mascha wordt daar haar zoon geïntroduceerd in de wondere wereld van sneakerdrops.
Het is zaterdagochtend, vandaag geen hockeywedstrijd van onze dochter, dus waarom er een wekker afgaat om 8.40 uur is me een raadsel. Mijn man echter gaat rechtop zitten en pakt zijn telefoon. Ik draai me nog een keer om. Uitslapen wil ik. Het is me niet gegund, want nog geen vijf minuten later word ik bruut wakkergeschud door onze zoon. Of ik ook even mijn telefoon wil pakken ‘want er is zo een drop’. ‘Een wat?!’ ‘Een Jordan-drop.’
Nou wist ik wat Jordans zijn; in mijn tienerjaren liepen mijn vrienden op de basketbalschoenen van de man die toen nog schitterde in de NBA. Voor zover ik weet, kon iedereen die dat wilde ze toen gewoon aanschaffen. Zo niet anno 2022. Nu wordt eens in de zoveel weken een bepaalde kleur ‘gedropt’ en alleen als de goden je gunstig gezind zijn, kun je je daarna de trotse eigenaar noemen van een paar.
Gouden handel
Mijn zoon bleek echter niet voor hemzelf geïnteresseerd in deze gympen. Nee, hij zou goud geld aan ze gaan verdienen. Dus had hij zich geabonneerd op sneakerreleasekalenders - ja, ze bestaan echt - en bedacht dat zijn ouders hem vast wilden helpen met zijn handel.
Dus daar zaten we dan met z’n drieën om 08.58 uur met onze mobieltjes in de hand. Klaar om op 9.00 uur op ‘BUY’ te klikken in een of andere sneaker-app. Ik werd er doodzenuwachtig van. Klikken, maat kiezen, creditcardgegevens invullen en dan… wachten. Om vervolgens te lezen dat je niet bent geselecteerd.
Dit ging weken zo door.
Het zijn net huizen
Tot die keer dat mijn man beet had. You got ’em stond er in chocoladeletters op het scherm van zijn telefoon. Euforie alom, we liepen nog net geen polonaise en bij mijn zoon stonden de dollartekens in zijn ogen. Want kennelijk werkt het bij sneakers net als bij huizen: heel klein aanbod en een zeer grote vraag. Dus áls je eenmaal in bezit bent van zo’n huis, euh paar sneakers, zou je wel gek zijn om niet even te checken of doorverkopen wellicht verstandiger is dan dragen. En zo geschiedde.
De ‘gewonnen’ nogal saai ogende zwart-witte schoenen, maat 45, prijs 119 euro, zou mijn zoon wel even vet doorverkopen. Hij zette ze op een vraag-aanbodsite, kreeg het ene bod na het andere en voor een kleine 200 euro had-ie een deal. Moest-ie ze nog even opsturen.
En daar ging het mis. Want ja, hij is niet altijd even secuur. Dus toen bleek dat hij niet maat 45, maar maat 44 te koop had gezet, wilde de ontvanger niet betalen. Verkoop ging niet door en mijn zoon kreeg een boete van 15 dollar wegens het verkeerd informeren van de klant. En een officiële waarschuwing. Serious business!
Uiteindelijk verkocht-ie de schoenen een paar weken later met een paar tientjes winst. Hij heeft daarna nog een paar keer beetgehad, maar het verdienmodel leek zo tegen te vallen dat mijn zoon en man deze week aankondigden te stoppen.
Gefeliciteerd!
Ik had in de tussenliggende weken een heel leuk paar weten te scoren voor mezelf, want ja, ik had me natuurlijk ook op de sneakerreleasekalender geabonneerd. Was ik gisteren bij de fietsenmaker, zegt-ie: ‘Gefeliciteerd met je Jordans…’ Ik bedankte hem met een glimlach en dacht: dat zei je vroeger als iemand een auto of een huis had gekocht! Maar o ja, dat was ook zo: het waren net huizen, die sneakers. Goud waard.