Margriet logo
MT01 M01 Praat mee Beeld Getty Images
Beeld Getty Images

PREMIUM

‘Niet alles hoeft een wetenschappelijke verklaring te hebben, soms mogen we gewoon genieten van onverklaarbare momenten’

Lange tijd vond Mary bovennatuurlijke ervaringen onzin. Totdat ze zelfs iets onverklaarbaars meemaakte.

null Beeld

Mary (63):

“Enkele maanden geleden las ik in Margriet over bovennatuurlijke ervaringen. Onzin, dacht ik toen. Ik vond verhalen over tekenen van overledenen zelfs lange tijd belachelijk. Waarom had ik die dan nooit gekregen van mijn moeder die twintig jaar geleden is overleden? In de afgelopen maanden is die mening door een bijzondere ervaring helemaal veranderd.”

Klein, schattig musje

“Mijn vader overleed begin oktober na een zeer kort ziekbed aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Op de dagen na zijn uitvaart liep ik met mijn ziel onder de arm. Het besef dat ik nu wees ben en samen met mijn broer de oudste generatie van mijn familie vorm, deed me heel veel. Koken zat er niet in die dagen, dus kocht ik een simpele magnetronmaaltijd. Even gaatjes in de verpakking prikken, drie minuten wachten en het eten is klaar. Tijdens die paar minuten wachttijd zag ik een vogeltje zitten op een takje. Een klein, schattig musje. Ik dacht er eerst helemaal niets van; we hebben immers wel vaker vogels in de tuin. Maar toen ik mijn maaltijd uit de magnetron haalde en het beestje er nog zat, moest ik toch glimlachen. Het was alsof-ie me aankeek.”

null Beeld

“Met mijn bord in mijn hand liep ik naar de keukentafel, waar ik begon te eten. Even afgeleid door mijn telefoon was het musje uit zicht, tot ik opkeek en ’m daar weer zag zitten, dit keer op een takje dichter bij het raam. Hij tikte zelf nog met zijn snaveltje tegen het keukenraam aan, iets wat ik nog nooit eerder had gezien in onze tuin. Toen ik de volgende ochtend weer beneden in de keuken kwam en daar werd aangekeken door datzelfde vogeltje, ontroerde dat me. ‘Is dit dan wat mensen bedoelen met een teken?’ dacht ik voorzichtig, zeker toen dit lieve musje dagenlang terugkwam, op het takje net buiten het keukenraam.”

Glimlach

“Het bracht een glimlach op mijn gezicht: dit vogeltje was een klein lichtpuntje in deze donkere dagen. Was het echt mijn vader die dit vogeltje had gestuurd? Ik heb nog altijd geen idee of ik wel écht geloof in dit soort tekenen. Maar wat ik nu plotseling wel begrijp, is waarom mensen hier zo veel rust uit halen. Niet alles hoeft een wetenschappelijke verklaring te hebben, soms mogen we gewoon genieten van dit soort onverklaarbare momenten.”

Ilse van RoekelGetty Images

Op alle verhalen van Margriet rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@margriet.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden