Het leven van een zeventienjarige valt niet mee tijdens de feestdagen

Anna van Beersen: ‘Het leven van een zeventienjarige valt niet mee tijdens de feestdagen’

We vieren Eerste Kerstdag bij de schoonfamilie in een ander deel van Nederland, dus boeken we een hotel zodat we de avond ervoor en erna optimaal kunnen genieten van de feestvreugde. Voor de puber boeken we een kamer naast de onze. Gezellig...

... denken we. De kamer blijkt hem nogal te bevallen. Omdat de Coronamaatregelen in het jaar waarin dit uitje zich afspeelt (2021) nog volop van kracht zijn, kunnen we ’s avonds niet uit eten, noch naar de film. Geen nood, we laten eten bezorgen en hebben uit voorzorg spelletjes en een laptop met Netflix meegenomen. Junior houdt het na twee opmerkingen over simultaan smartphone-gebruik tijdens het potje Kolonisten voor gezien. Hij is ‘moe’. Hij wil wel graag de laptop mee naar zijn kamer.

Doodmoe

‘s Ochtends wordt het kerstontbijt wegens covid op de kamers geserveerd. Jammer, maar op de hotelkamer kun je het natuurlijk ook leuk maken met elkaar! Voor de stamhouder blijkt al die gezelligheid ’s ochtends niet te hoeven. Hij is nog altijd ‘doodmoe’ en heeft ‘nog helemaal geen trek’. We ontbijten afzonderlijk van elkaar.

Om een uur of 12 hebben mijn man en ik wel zin om eropuit te gaan, de stad in. ‘Nu al?’, is zijn enthousiaste reactie. ‘Het is buiten ijskoud!’

Anderhalf uur later is hij zover.

Biertje

Eerlijk is eerlijk, het bezoek aan de stad is hartstikke leuk, hoewel hij het natuurlijk wel een ‘teringeind lopen’ vindt. Bij mijn schoonzus is de sfeer opperbest, met dank aan het goede gezelschap en mijn zwager die zijn roeping als comedian heeft misgelopen. We borrelen, eten, borrelen, doen spelletjes en borrelen nog even door. Zoon (17) mag ook een biertje. Die bevalt hem goed. “Mag ik er nog een? Nee? Belachelijk! Ik ben ZEVENTIEN!” Nee, het leven van een 17-jarige valt niet mee. Zelfs niet tijdens de feestdagen.

Josephine van Laar: ‘Tevreden zit ik aan tafel achter een kop thee als mijn dochter binnenkomt met de mededeling dat ze per direct vegan is geworden’

Eindelijk was ik eens lekker ruim op tijd met de voorbereidingen voor kerst. Twee dagen van te voren waren alle boodschappen in huis. De bouillon al getrokken, de menukaartjes geprint en het tafellinnen lag gestreken klaar. Tevreden zit ik aan tafel achter een kop thee als mijn dochter binnenkomt met de mededeling dat ze per direct vegan is geworden. VEGAN!

Alleen maar problemen

Dus niet vegetarisch maar hardcore helemaal niets dierlijks meer. Eerst moet ik er een beetje om lachen maar ze meent het bloedserieus en voert het ene na het andere argument op. Ik zie alleen maar problemen. Zelfs het dessert, een prachtige pavlova met rood fruit gaat ’m niet worden want dat is met ei en dus dierlijk. Na een dag daalt het nieuwe plan wat in en als ik mijn dochter in tranen zie, besluit ik er toch maar voor te gaan. Ik laat me niet uit het veld slaan en ga gewoon dapper een overvolle supermarkt in voor een groenteburger, een ander dessert en alles wat ik maar aan vegan gebeuren kan vinden. Er is gelukkig inmiddels zoveel keuze.

Wijze les

Het kerstdiner was een groot succes. Al had ik er heel veel meer werk van door al die extra gerechtjes voor madam. Ik was behoorlijk trots op mezelf en mijn enorme flexibiliteit. Wel een beetje heel erg jammer dat deze vegan fase precies een week duurde. Zelf vond ze het toch te ingewikkeld worden en toen ze erachter kwam dat gewone chocolade ook niet meer kon was ze er klaar mee. Dat was een wijze les....