Het is niet zo dat ik Roel wil inruilen voor deze man. Maar ik wil wel de kans hebben om uit te zoeken wat ik voor die ander voel

Karin

“Achteraf denk ik dat het geen verstandig besluit was om samen in ons huis te blijven wonen totdat het appartement dat ik heb gehuurd vrijkomt. Het zou om zes maanden gaan, waarvan er inmiddels twee om zijn, maar ik houd dit niet nog vier maanden vol.”

“Ruim een halfjaar geleden heb ik tegen Roel gezegd dat ik wilde scheiden. Voor hem kwam dat totaal onverwacht, wat ik niet snap, want ik heb de afgelopen jaren vaak gezegd dat ik niet gelukkig was. We leidden beiden ons eigen leven, deden beleefd tegen elkaar in aanwezigheid van de kinderen, maar onze seksuele relatie bestond al jaren niet meer. Erger nog vond ik dat we ook nooit meer gesprekken hadden over hoe we ons voelden of wat we dachten.”

Iemand anders

“Wat heeft meegespeeld bij mijn beslissing is dat ik op mijn werk een andere man heb ontmoet die wél in mij geïnteresseerd. Het begon als vriendschap, maar geleidelijk aan zijn we meer voor elkaar gaan voelen. Het is niet zo dat ik Roel wil inruilen voor deze man, ook al denkt Roel dat. Maar ik wil wel de kans hebben om uit te zoeken wat ik voor die ander voel. Ik heb me door die relatie gerealiseerd dat ik in elk geval niet verder wil met Roel. Hij wil dat wel met mij. Hij vindt het vreselijk dat ik wil scheiden. Hij is als de dood dat hij zonder mij in een enorme leegte terechtkomt. Roel kan niet alleen zijn. Althans: hij kan heel goed alleen zijn, mits ik in huis ben en alles regel. Ik zorg voor alles thuis en voor de contacten met vrienden. Als ik niks doe, gebeurt er ook niets. Hij zal niet voor zichzelf koken en weet ook niet hoe de wasmachine werkt. Maar hij is vooral bang voor de eenzaamheid, zegt hij. Hij heeft gehuild, gesmeekt en me zelfs gechanteerd door te zeggen dat hij echt niet weet of hij wel verder wil leven als ik dit doorzet.”

Als vanouds

“Wat ik hem kwalijk neem, is dat hij die paniek ook met de kinderen deelt, vooral met Julia. Voor hen kwam mijn besluit ook onverwacht. Roel en ik hadden zelden ruzie, dus in de ogen van de kinderen was er niets aan de hand. Omdat we hebben afgesproken dat ik voorlopig hier blijf wonen, lijkt het ook allemaal als vanouds.”

“Julia is vreselijk boos op mij geweest. Ze vond dat ik Roel niet op deze manier in de steek kon laten. Zij wil weer bij Roel komen wonen als ik weg ben. Ik denk dat dat geen goed idee is. Het moet niet zo zijn dat zij zich verplicht voelt om voor haar vader te zorgen.”

Roel

“Ik denk dat ik in het begin wel had gehoopt dat Karin zou terugkomen op haar besluit. Ik heb tegen haar gezegd dat ze wat mij betreft, kan uitzoeken wat ze voelt voor die man, zonder dat we onmiddellijk moeten scheiden. Maar zij zegt dat ze dat niet kan. Ze heeft zich te schuldig gevoeld toen ze tegen mij loog als ze bij hem was. Ik heb haar dat ook wel verweten, maar later realiseerde ik me dat ik haar zo juist van me afduwde.”

“Het is waar dat zij vaker ter sprake heeft gebracht dat ze vond dat de afstand tussen ons steeds groter werd. Ik vond toen dat ze zeurde en dat zoiets normaal was in een lange relatie. Je hoeft dan niet meer de hele tijd hand in hand te zitten en hoeft ook niet meer overal eindeloos over te praten.”

“Ik besef nu dat ik beter naar Karin had moeten luisteren. Dat zij zich niet gelukkig voelde had voor mij aanleiding moeten zijn om meer aandacht aan haar te besteden en dingen samen te doen. Ik heb haar beloofd dat ik daar verandering in zou brengen, maar volgens haar is dat nu te laat.”

Geen eerlijke kans

“Ze sluit niet uit dat we ooit nog bij elkaar komen. Maar ze zegt dat ze nu eerst een tijdje op zichzelf moet wonen. Volgens haar kan ze alleen dan uitzoeken wat ze echt wil. Voor mij klinkt dat allemaal nogal vreemd. Hoe kun je nou uitzoeken of je samen verder kunt, terwijl je elkaar niet meer ziet? En in haar geval dan wél iemand anders ziet op wie je verliefd bent. Het lijkt mij dat ik dan geen eerlijke kans krijg om te laten zien dat ik echt begrijp wat ze heeft gemist in onze relatie en dat ik dat wil en kan veranderen.”

“Ik heb nog geprobeerd om met haar af te spreken dat ze deze man dan de komende maanden ook niet ziet en dat we deze periode beschouwen als een soort proefscheiding. Maar zij zegt dat ze niet kan beloven dat ze hem niet ziet, omdat ze wil uitzoeken wat haar gevoelens zijn voor hem.”

Paniek

“Als ik me voorstel dat zij bij hem is en intiem contact met hem heeft, raak ik totaal in paniek. Ik kan die gedachte niet verdragen. Karin heeft daarom voorgesteld dat we niet bij elkaar blijven wonen, maar dat ze iets huurt. Ik vind dat een idioot idee. Wij hebben een groot huis, we hebben geen ruzie en gaan als verstandige mensen met elkaar om. Dus dan is het belachelijk dat zij voor veel geld een flat gaat huren.”

“Tenzij ze eigenlijk bij die man wil intrekken en zich niet vrij voelt om hem te zien zolang ze nog bij mij woont.”

Therapie

Ik vind dit de moeilijkste gesprekken: als een paar komt om te onderzoeken of ze de relatie kunnen verbeteren, terwijl ik voel en zie dat een van beiden allang heeft besloten om ermee te stoppen. Het is duidelijk dat Karin weg wil bij Roel. De verliefdheid op een andere man zal daar zeker een rol in spelen. Haar huwelijk was voor haar gevoel echter al ten einde toen ze deze man leerde kennen. Ze had al de ervaring dat ze Roel steeds meer kwijtraakte, maar toen de kinderen nog thuis woonden heeft ze dat gevoel weggestopt omdat ze hun geen scheiding wilde aandoen. Toen de kinderen uit huis waren werd ze nóg meer geconfronteerd met het feit dat Roel en zij elkaar weinig te vertellen hadden. Ze leefden als kennissen, of als broer en zus, in hetzelfde huis.

Karin heeft er lang over gedaan om tot een scheiding te besluiten en het is duidelijk dat ze hier niet meer op terug zal komen. De belangrijkste reden voor haar om naar mij toe te komen is dat ze zich zorgen maakt over Roel. Ze ziet hoe bang en wanhopig hij is en is bang dat hij, zoals zij dat uitdrukt, ‘domme dingen’ gaat doen als zij vertrekt. Als ik vraag wat ze hiermee bedoelt, zegt ze dat ze denkt dat hij zichzelf zal verwaarlozen of misschien te veel zal drinken of zelfs een eind aan zijn leven zal maken. Ze hoopt dat ik Roel daarvan kan weerhouden.

Als ik Roel vraag of hij dit gevaar zal lopen na Karins vertrek, zegt hij dat hij nooit een einde aan zijn leven zou maken vanwege zijn kinderen. Maar hij weet niet of hij het nog kan opbrengen om goed voor zichzelf te zorgen.

“Alsof jou dat trouwens wat uitmaakt,” zegt hij vervolgens boos tegen Karin.

Accepteren en verwerken

Het feit dat hij wil vasthouden aan het samen in één huis wonen, heeft te maken met zijn hoop dat Karin in die periode tot inkeer komt en ziet dat hij wel degelijk kan veranderen. Ik vraag Karin om eerlijk en duidelijk te zijn over haar besluit. Anders zal Roel de situatie blijven ontkennen, waardoor hij niet kan accepteren en verwerken dat Karin echt niet met hem verder wil.

Het is helaas zo dat een relatie stopt als een van beiden niet verder wil. Roel zal Karin niet tot een ander besluit kunnen brengen en ik ook niet.

Wat ik nog wel kan doen is duidelijke afspraken met hen maken over hoe ze de komende maanden met elkaar willen omgaan. Daarbij helpt het in dit geval om meer te leven alsof ze al uit elkaar zijn: dus niet meer samen slapen en samen hun woonkamer delen. Karin zal haar vrije tijd vooral in haar werkkamer doorbrengen. Ook zullen ze alvast de financiën scheiden.

Ik bied Roel aan om individueel gesprekken te hebben met mij, om hem te steunen in de moeilijke periode die voor hem ligt. Karin dringt daarop aan, het zou haar geruststellen. Roel zegt dat hij zal bellen als het nodig is, maar hij wil daar nu nog geen afspraken over maken.

Namen en sommige omstandigheden zijn om privacyredenen veranderd.