De meiden hebben een ‘kerstnest’ gemaakt, een groot dik matras met kussens tegen de bank aan zodat er een enorm bed ontstaat

Ik zit in mijn knalrode kerstoutfit aan de keukentafel te wachten tot we naar ons ouwe buurtje gaan om kerstavond met vrienden door te brengen. Een jaarlijkse traditie met als kers op de taart een straatconcert van onze ouwe buren, musici van het concertgebouworkest, die ’s avonds laat op de stoep kerstliedjes gaan spelen die wij dan lallend meeblèren. Een privéconcert door musici van een van de beste orkesten ter wereld. Ik verheug me.

Wiebelig

Vanuit de spiegel kijkt een oudere vermoeide vrouw me aan. Mijn haar ligt lusteloos om mijn gezicht, onder mijn ogen hangen zakjes die maar niet weg willen trekken. De zorgvuldig opgebrachte make-up lijkt na een halfuur al in mijn huid getrokken, de plakwimpers laten los. Mijn ogen branden en mijn voet verkrampt regelmatig. De bloedjes nemen de fiets, maar de motregen beneemt me alle lust - dan liever een tram of een half uurtje wandelen - maar als ik mijn schoenen aandoe, voel ik me wiebelig. Ik app dat ik wat later kom, maar ik knap niet op en uiteindelijk bel ik af. Onder een dekentje op de bank ga ik de opgestuurde ‘kijk eens hoe leuk wij het wel hebben’ foto’s bekijken.

Net zo sneu

Ik ben niet ziek maar ik ben gewoonweg te moe. Om negen uur val ik in bed om vervolgens tot tien uur de volgende dag te slapen. Bijna elf uur slaap zou het moeten doen maar ’s morgens ben ik nog net zo brak. Toch trek ik mijn rode kerstoutfit weer aan, smeer weer wat kleur op mijn toet en probeer mijn haar te stylen. Na een halfuur zie ik er met uitgezakt haar en rode vlekken weer net zo sneu uit.

Kerstnest

Ik sleep me door de dag maar de gezelligheid en liefde om me heen zorgt ervoor dat ik een beetje opknap. De meiden hebben een ‘kerstnest’ gemaakt, een groot dik matras met kussens tegen de bank aan zodat er een enorm bed ontstaat. Af en toe gaan we naar beneden de keuken in voor een drankje of hapje maar meestal liggen we lui te bingen met popcorn, ijs, chocola en drankjes zonder alcohol; onze GenZ’ers moeten nog bijkomen van alle feestelijkheden de afgelopen dagen.

Ik geniet van de gezelligheid van mijn dochters en aanlopers maar de films ontgaan me een beetje. Af en toe kachel ik in slaap en als ik wakker word van een korte snurk van onze smulprins naast me die ook steeds wegdommelt, besluit ik dat het tijd wordt om naar boven te gaan. Het kerstnest bleek zo comfortabel dat mijn oudste bloedje zou blijven slapen. Gezelliger wordt het niet.

Open toekomst

Het huis is weer opgeruimd, het kerstnest is rechtgetrokken en we zijn bijna klaar voor nóg zo’n dag tegen elkaar liggen en films becommentariëren. Huiselijk geluk waar ik zo van geniet.

De toekomst ligt weer helemaal open. Ik schrijf wat voor jullie en ik doe op zaterdag mijn radioshow en verder ga ik uitrusten totdat mijn ogen niet meer tranen, mijn voeten niet meer krampen en de zakjes onder mijn ogen geslonken zijn zodat ik fris het nieuwe jaar in kan stappen, vol liefde in mijn hart, want dat kan de wereld wel gebruiken.

Gelukkig Nieuwjaar lieve lezers.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial.