De creatieve armoede druipt van de kersthapjes af. Maar iets à-la-Tanja lukt me gewoon niet meer

Het is bijna kerst en ik heb een probleem; Ik heb namelijk een kok-block. Niet te verwarren met de versie met c o c k , waarbij iemand een ander ervan probeert te weerhouden seks te hebben. Ik bedoel een soort writers-block maar dan voor koks. Niet dat ik mezelf een professionele kok zou durven noemen, maar ik sta, al zeg ik het zelf, wel bekend als iemand die culinair goed uit de voeten kan. Mijn man laat (lees: liet) geen kans onbenut om aan iedereen te vertellen dat hij liever thuis eet dan in een restaurant omdat het daar zelden lekkerder is dan aan onze eigen eettafel… Helaas, das war einmal… Ik ben het kwijt, sterker nog, ik kan koken eigenlijk niet meer opbrengen.

Plezier in het koken

Hoe het zover gekomen is? Charly was altijd al een lastige qua eten. Hij lustte van alles niet; geen spruitjes, geen rode bieten, geen stamppotten, et cetera. Dat is gelukkig beter geworden. Dan maakte ik het toch klaar en dan zei hij achteraf altijd : “Ja maar hoe jij het klaarmaakt, dan is àlles lekker.” Heerlijk om voor zo iemand te koken! Ik groeide helemaal als thuiskok en had er echt plezier in.

Maar toen kregen we kinderen. Die bleken nog veel moeilijkere eters te zijn. Vooral de oudste. Bij haar gaat het nog niet eens zozeer om de smaak, maar om de textuur. Dat voelt dan niet goed in haar mond en dan kan ze het niet wegkrijgen. Ze houdt ook niet van sausjes of dressings. Niets à-la-crème of een coulis van huppeldepup. Nee, zo simpele mogelijk. Gewoon vlees, groente, patat. En daar pleurt ze dan het liefst, zonder eerst te proeven, een halve kilo zout op.

De jongste daarentegen is juist gek op sausjes. Die kiepert overal een literfles ketchup overheen, als je niet uitkijkt. Hij roept steeds: “Niet weer saai eten vanavond, mama. Niet wéér alleen maar patat/vlees/groente.” Maar als ik dan iets anders maak, begint nr. één weer te piepen.

Kook-burn-out

Gevolg: Op een gegeven moment was ik bijna drie verschillende maaltijden per avond aan het koken om het iedereen naar de zin te maken. Niet te doen! En toen kwam ik dus in een soort kook-burn-out terecht. Ik was compleet uitgeblust, wat het koken betreft. Geen puf om er ook maar íets van te maken. Ik stond alleen nog maar een beetje apathisch eten te bereiden. En die kook-burn-out is nu uitgegroeid tot een ware kok-block. Als in, dat ik het gewoon echt helemaal niet meer kan. Zelfs de simpelste bereiding van voedsel lukt niet meer. Mijn boontjes laat ik te lang opstaan waardoor ze slap worden. De broccoli… smushy. De biefstukken zijn tegenwoordig net schoenzolen. Van alles en nog wat brandt aan. Behendig timen zodat alles tegelijkertijd uitgeserveerd kan worden? Ik kan het niet meer opbrengen.

Kerst

En nu komen die kerstdagen eraan. Zaterdag komen mijn schoonzus en -broer met kids en aanhang eten. Je begrijpt dat ik daar onder deze omstandigheden behoorlijk klotsende oksels van heb. Gelukkig opperde mijn schoonzusje in de groepsapp om een buffet te doen. Dan brengt iedereen hapjes mee. In eerste instantie voelde dat als een godsgeschenk. Alsof het kindeke Jezus mij al op voorhand een kerstcadeautje kwam brengen. Tot ik na ging denken over die hapjes… wederom nul inspiratie.

Ik heb nu wel kant-en-klaar breekbrood van de Appie gehaald. Dat kan zo de oven in. En van die pakketten waarmee je zelf eenvoudig gevulde zalm- en carpacciobolletjes kunt rollen. Die bolletjes zien er super culinair uit, maar het probleem is dat ik natuurlijk niet de enige ben die in die supermarkt komt. Dus mijn schoonzusjes zien die pakketten ook liggen. De creatieve armoede druipt er vanaf. Maar iets à-la-Tanja lukt me gewoon niet meer.

Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dit ga oplossen, maar ik zit er eigenlijk aan te denken om die moeilijke eters zelf maar eens aan het werk te zetten. En als ze dan aankomen met vieze instant-noodles die ze zelf zo heerlijk vinden of spaghetti met ketchup en frites uit de airfryer, mogen ze dat zelf verantwoorden. Dan trek ik gewoon helemaal mijn handen ervan af. En Charly maakt nog wel een aardig pastaatje met mascarpone en prei. Ja, ik denk dat ik maar eens met (onbetaald) verlof ga en het volledige ‘kook-departement’ aan de rest van het gezin overlaat. À-la-Tanja is even op kerstvakantie. Merry Christmas allemaal!

Over Tanja Jess

Tanja Jess is actrice en presentatrice. Ze is al zo’n dertig jaar te zien in allerlei films, op het toneel en in series en programma’s op tv. Ook heeft ze uitstapjes gemaakt naar radio en schreef ze een boek (De Mama Match). Intussen schrijft zij al vijftien jaar columns voor diverse magazines en heeft ze haar eigen podcast, Kaarten Op Tafel. Ze is moeder van twee pubers, heeft een hond en twee katten en is getrouwd met zanger Charly Luske.

Wil je Tanja volgen? Dat doe je natuurlijk tweewekelijks op vrijdag bij Margriet. Daarnaast kan dat ook via haar eigen website Tanjajess.nl, via Instagram of Facebook.

Tanja’s podcast Kaarten op tafel bij Margriet luister je hier.