Judith Krom: ‘Na onze eerste date ging het snel: binnen zes maanden woonden we samen’

“Elf jaar geleden spraken een vriendin van mij en een vriend van Alberto met elkaar af om te gaan varen. Ze vroegen mij, Alberto en nog een vriend mee. We waren dus met z’n vijven. Al vrij snel dacht ik over Alberto: wat een verrassend leuke man. Ik had hem weleens op televisie gezien, maar dan weet je nog niet hoe iemand privé is. Die middag en avond kon ik zo verschrikkelijk met hem lachen. Naderhand mailde ik hem wat foto’s van dat vaartochtje en zo raakten we via de mail in gesprek. Op een gegeven moment nodigde hij me uit om samen een hapje te gaan eten. Die ­afspraak mondde uit in een kroegentocht door Amsterdam, waarvan ik pas om halfacht ’s morgens thuiskwam. Daarna ging het snel: binnen zes maanden woonden we samen.”

Pokeren

“Alberto en ik delen dezelfde waarden en principes. Toevallig vinden we allebei pokeren leuk. Tegenwoordig spelen we niet zo vaak meer tegen elkaar, omdat hij er echt in uitblinkt. (lacht) Ook zijn we ­allebei gek op voetbal. Dus we kijken veel wedstrijden samen. Ik heb een ­seizoenkaart voor Ajax. Alberto is weliswaar ook voor Ajax, maar als geboren tukker ligt zijn hart toch net iets meer bij FC Twente. En wat dat pokeren ­betreft, zo fanatiek als hij is, ben ik niet. Ik doe het vooral voor de lol, Alberto is erop gefocust toernooien te winnen en dat lukt hem meestal ook. Hij speelt internationaal op het hoogste niveau.”

Begrip

“Eigenlijk is het op álle vlakken zo dat als hij iets doet, hij dat met zo veel toewijding doet dat hij er heel goed in wordt. Zo vind ik het mooi dat hij van zijn strijd tegen onrecht zijn werk heeft gemaakt. Die gedrevenheid is er altijd, maar hij heeft al vroeg in onze relatie laten zien waar, als het erop aankomt, zijn prioriteit ligt.”

“In 2012 overleed mijn broertje op 27-jarige leeftijd. Hij had al anderhalf jaar leukemie. We dachten dat hij zou genezen dus de schok was groot. Na een stamceltransplantatie traden er complicaties op waardoor een bacteriële infectie in zijn hoofd hem fataal werd. Terwijl hij in een coma was gegleden, zaten we in die laatste fase aan zijn bed te waken. Mijn broers vriendin, mijn ouders, mijn zusje, ik en Alberto. Dat hij daarvoor ­rigoureus zijn agenda had schoongeveegd, betekende veel voor me. Toen ik tijdens het rouwproces een tijdje boos was op iedereen en alles, had Alberto daar alle begrip voor. Een kleine twee jaar eerder had hij zijn vader verloren. Die verlieservaring had hij ook nog niet helemaal verwerkt waardoor we onze gevoelens in die verdrietige periode goed konden delen. Alberto is geen ­extraverte man, maar míj neemt hij wel in vertrouwen over wat er bij hem speelt.”

Innerlijke criticus

“Toen wij elkaar leerden kennen, was ik nog retailmanager bij een ICT-­bedrijf en had ik soms werkweken van vijftig, zestig uur. Nadat ik zwanger werd, heb ik me laten omscholen tot persoonlijk coach. Ik wilde als moeder mijn eigen werktijden kunnen bepalen, want Alberto heeft ook geen baan van negen tot vijf. Nu help ik mensen van hun belemmerende overtuigingen af. In dat opzicht ben ik ook ervaringsdeskundige. Jarenlang was ik bang voor afwijzing en had ik last van mijn innerlijke criticus. Echt heerlijk om daarvan verlost te zijn. Mensen worden er zienderogen vrijer en blijer door, dus het is voor mij heel dankbaar werk.”

“In juli ben ik geïnstalleerd als raadslid van de ­gemeente Amsterdam voor de Partij voor de Dieren. Het is fantastisch om de thema’s waar ik me bij betrokken voel, zoals onder meer dierenwelzijn, klimaat en biodiversiteit nu te mogen vertalen naar beleid. Of in elk geval proberen het beleid daartoe te beïnvloeden. Ik weet natuurlijk niet hoe de toekomst eruitziet, maar ik hoop me hiervoor geruime tijd in te zetten. Als ik naar raadsvergaderingen moet, probeert Alberto thuis te zijn. Het vraagt van hem dus ook wel enige aanpassing, maar dat doet hij graag. Zoals ik hém zijn weekendjes ­pokeren gun.”

Entertainer

“Thuis is hij een andere man dan op tv. Zijn werk is heel serieus, maar als vader komt zijn speelse kant meer naar voren. Voor onze dochter Lara (8) en zoon Joas (6) is hij een echte entertainer. Hij kruipt met het grootste gemak in verschillende personages en is een geboren verteller. Toen ze klein waren zat hij hele middagen restaurantje met ze te spelen. Voor mij is het ­superleuk ze zo bezig te zien. Zo’n rollenspel ligt mij wat minder, ik knutsel en puzzel liever met ze. Als ik thuiskom in een huis met troep kan ik daar overprikkeld van raken dus daar hebben we weleens irritaties over. Ik houd van netjes en gestructureerd, Alberto is daar wat makkelijker in. Hij heeft duidelijk een andere definitie van ‘opgeruimd’ dan ik, haha. Wanneer ik even wat minder lekker in mijn vel zit en wat kribbig ben, gaat hij daar goed mee om. Menig andere man zou dan misschien ruzie maken, maar hij laat me. Als ik vervolgens met hem bespreek waarover ik loop te tobben, kan hij heel kernachtig verwoorden wat er precies speelt. Meestal slaagt hij er dan in me op te ­beuren. Voor mij heel fijn dat hij zo goed aanvoelt wat ik nodig heb.”