Voor je het weet zit je een ratrace waarin je targets en doelen moet behalen en je mindset volledig gericht is op materiële zaken en persoonlijk gewin

In mijn zoektocht naar het dealen met ‘uitdagingen’ (lees: shit) in mijn leven, stuit ik steeds op de volgende termen: selflove, selfcare, me-time. Ze vliegen je tegenwoordig om de oren.

Clichés

Op sociale media wemelt het van de zelfbenoemde life-coaches en goeroes die preken over hoe je meer van jezelf moet gaan houden, met allerlei clichés over zuurstofmaskers in het vliegtuig en dat je beter moet leren om ‘nee’ te zeggen in deze ratrace waarin zoveel van ons gevraagd wordt. ‘Wat wil jij nou eigenlijk?’, ‘Worden jouw behoeftes wel bevredigd?’ en ‘Geef jij je grenzen wel voldoende aan?’ zijn vragen die dan steeds gesteld worden. In principe allemaal heel mooi en waardevol. En clichés zijn eigenlijk afgezaagde waarheden, maar in feite dus wel waar. Alleen wat ik vaak mis in deze verhalen is het uiteindelijke doel. Waarom moet je ook alweer eerst dat zuurstofmasker bij jezelf opzetten voordat je het bij je kind opzet? Waarom moet je zoveel van jezelf houden? Vaak zie ik de boodschap halverwege vastlopen. Met als gevolg dat steeds meer mensen behoorlijk narcistische trekken beginnen te vertonen.

We zijn enorm in de weer met meditaties en retraites en solo-vakanties. Hartstikke goed en gezond natuurlijk, begrijp me niet verkeerd; ik snak er regelmatig zelf ook naar, maar waarom deden we dat allemaal ook alweer? Steeds vaker hoor je dan als antwoord: “Zodat ík gelukkig word”. Een collega van mij presteerde het een keer om midden in een gesprek, toen een ander even aan het woord was, zonder iets te zeggen haar koptelefoon op te zetten voor haar dagelijkse meditatie momentje. Blijkbaar was hààr wekker gegaan voor hààr moment van self-care. Volgens mij gaat er dan toch echt iets mis.

Relaties duren tegenwoordig zelden langer dan 15 jaar, want ‘Ik was niet meer helemaal gelukkig’ of ‘Ik kon niet helemaal mezelf zijn’. Maar wat is dat dan ‘helemaal jezelf zijn’? En moet je je per se de hele tijd ‘gelukkig’ voelen?

Pleidooi

Ik zou hier wel een pleidooi willen houden voor de tweede helft van de boodschap over dat zuurstofmasker. Want we leven tenslotte in een samenleving, samen met elkaar. Dus in hoeverre beperkt mijn geluk en mijn vrijheid om mezelf te zijn de ander? En ik deed dat zuurstofmasker toch als eerste op, zodat ik mijn kind van voldoende zuurstof kon voorzien? Natuurlijk is mijn geluk belangrijk, maar niet ten koste van de mensen met wie ik samenleef. Want uiteindelijk zijn het toch juist die fijne relaties die voor een groot deel van je persoonlijke geluk zorgen?

De volgende stap op het ‘spirituele’ pad van de Insta-goeroes is vaak dat je je eigen geluk moet ‘manifesteren’. Het mooie van ‘manifesteren’ is dat het je helpt om je focus te pakken en helder te krijgen wat je doelen zijn. Helaas gaat het dan in die (peperdure) teachings al heel snel richting materie en ‘hoeveel ton wil jij per jaar verdienen?’. En voor je het weet zit je weer in een ratrace waarin je targets en doelen moet behalen en je mindset volledig gericht is op materiële zaken en persoonlijk gewin.

Laatst was ik een paar dagen op een mindfulness retreat in een een wellness resort met thermaal baden en zo. Heerlijk om even te ontspannen. Maar de absolute bonus waren de meditaties waarin de nadruk lag op ‘compassie’ en ‘dankbaarheid’. Voor mijn gevoel liggen daar veel meer de antwoorden die ons leiden naar geluksgevoelens en liefdevolle relaties.

Dankbaarheidsoefeningen

Dankbaarheidsoefeningen laten je inzien wat je allemaal hebt in plaats van je te pushen om alsmaar te blijven streven naar meer, groter en sneller. Compassiemeditaties vergroten je gevoel van compassie en liefde in het algemeen waardoor je een liefdevoller, empathischer en hulpvaardiger mens wordt. Dus niet alleen voor jezelf maar juist ook voor de mensen om je heen.

De term selflove zou ik liever willen omzetten naar ‘compassie voor jezelf’ of ‘vergeving van jezelf’. Dat is waar naar mijn idee vaak de crux zit; wanneer je jezelf je fouten niet kunt vergeven gaat er van alles wringen en ontstaat zelfhaat en daaruit voortkomend haat naar anderen. Interessanter is te onderzoeken waarom je die fouten hebt gemaakt en daarmee aan de slag te gaan zodat je ze niet keer op keer weer gaat maken. Dan wordt het vanzelf makkelijker om het schuldgevoel los te laten.

Ik heb perfectionistische neigingen dus voor mij waren deze meditaties en oefeningen heel waardevol. En ook ik ervaar de prestatiedruk vanuit onze maatschappij, dus het vertragen en echt voelen en waarderen van wat ik allemaal heb gaf mij een enorm geluksgevoel. Kortom, naast al die clichés over zuurstofmaskers en van jezelf houden is er nog een ander, heel waar cliché: geluk zit in de kleine dingen.

Podcast van Tanja

In de podcastserie Kaarten op tafel bij Margriet praat Tanja Jess in aflevering twee over het thema mantelzorg met Joan Nederlof en Lucretia van der Vloot. Hieronder kun je de aflevering beluisteren. Meer luisteren? Klik hier voor de podcastserie.

Over Tanja Jess

Tanja Jess is actrice en presentatrice. Ze is al zo’n dertig jaar te zien in allerlei films, op het toneel en in series en programma’s op tv. Ook heeft ze uitstapjes gemaakt naar radio en schreef ze een boek (De Mama Match). Intussen schrijft zij al vijftien jaar columns voor diverse magazines en heeft ze haar eigen podcast, Kaarten Op Tafel. Ze is moeder van twee pubers, heeft een hond en twee katten en is getrouwd met zanger Charly Luske.

Wil je Tanja volgen? Dat doe je natuurlijk tweewekelijks op vrijdag bij Margriet. Daarnaast kan dat ook via haar eigen website Tanjajess.nl, via Instagram of Facebook