‘René gooit me echt de hele dansvloer over. Dat gevoel van zwieren is heerlijk’

“Een leven zonder dansen? Ik zou het me niet kunnen voorstellen. Dansen en muziek zijn allebei zó’n wezenlijk onderdeel van wie ik ben en van onze relatie. Ik ben geboren op Aruba als jongste van een gezin met tien kinderen. Bij ons thuis was er altijd muziek en op zondag kwamen alle families bij elkaar en werd er heel veel gedanst.René en ik ontmoetten elkaar in 1977. Ik was als verpleegkundige op zijn werk bij de Ford-fabriek ingehuurd voor de jaarlijkse griepprikken. Hij zat in mijn stoel en keek naar me alsof ik de mooiste vrouw was die hij ooit had gezien. Ik werd ingepakt door zijn charmante verschijning en zijn stem en we werden straalverliefd."

Plezier en passie

“Als nieuw lid van mijn grote Antilliaanse familie werd hij ondergedompeld in een wereld van merengue, salsa, soka en de hartstocht voor Caribische feestjes. René is zelf ook opgegroeid met dans. Zijn ouders dansten de sterren van de hemel en zijn vader was artiest in de jaren veertig. Hij maakte conferences, zong en tapdanste. René zelf heeft dat danstalent niet van zijn ouders, maar het dansplezier en de passie des te meer. Ook daarin waren we een match, want ik weet nog goed hoe mijn zussen vroeger niet met mij wilden dansen en mijn moeder me dan een bezem in mijn handen duwde: ‘Oefen jij nog maar even op een stok.’ René en ik waren al heel wat jaren getrouwd toen het ons een goed idee leek om met een aantal vrienden en buren op dansles te gaan. We gaven vaak feestjes, dus hoe leuk zou het zijn om beter te leren dansen met z’n allen? Nou, dat bleek geen succes. Laat ons maar gewoon lekker onze eigen gang gaan. We hebben hetzelfde ritme en voelen elkaar feilloos aan. René gooit me echt de hele dansvloer over. Dat gevoel van zwieren is heerlijk. ‘Niet te wild hoor!’ roep ik vaak vooraf, wijzend naar mijn hoge hakken, maar ik weet: hij heeft me goed vast en vangt me altijd. Dansen gaat over lef en net zo goed over vertrouwen. Als ik in zijn armen glijd en in die prachtige blauwe ogen van hem kijk, dan gebeurt er echt iets magisch. We gaan dan helemaal in elkaar op.”

Altijd dansen

“Laatst zei onze dochter Didi: ‘Ik herinner me jullie altijd dansend!’ Heel fijn dat we dat hebben doorgegeven. Dansend is het leven nóg leuker. We blijven feestjes geven en in de tussentijd, als we tv-kijken of de radio staat aan en er komt een lekker nummer voorbij, pakt René mijn hand, schuiven we de tafel aan de kant en dan gaan we nog een keer.”