Over hoe het was tussen hem en Leontien appte Jaap niets, en Sanne vroeg niets

Vorige week: Sanne keert alleen terug en wordt opgevangen door Daan, Abel en Schaap.

“Van wie heb je dat gehoord?” vraagt Sanne stomverbaasd. Hoe kan Cathy dat nu ineens weten? Ze heeft het toch echt alleen aan Daan, Abel en juffrouw Schaap verteld!

“Nou, Marion Schoonewille vertelde me dat. Ik stond toevallig naast haar bij de bakker. Weet je wel, Bakker Smit? Die heeft altijd een weekaanbieding en daar haal ik dan drie broden tegelijk. Brood is zo razend duur geworden. Ik denk er zelfs over om maar zelf te gaan bakken. Of zou dat niet rendabel zijn? Ik heb wel een elektrische oven gelukkig. Wat zitten er een hoop mensen in de shit, hè, met die gasprijzen. Ik heb een kennis, die....” Sanne laat haar maar praten. Ze kijkt onderwijl naar de televisie. Het geluid staat heel zacht, maar door de ondertiteling kan ze het redelijk volgen. Het leidt in elk geval een beetje af van het oeverloze relaas van haar zus.

“....en die vertelde dat jij huilend kwam aanlopen, helemaal overstuur, omdat Jaap je alleen had gelaten in Griekenland en dat het nog een wonder was dat je heelhuids terug was gekomen.”

Anti-Marion

“Nou, ik kwam natuurlijk gewoon met het vliegtuig terug,” mompelde Sanne. Cathy lacht. “Ja, als je die Marion hoorde vertellen, leek het wel alsof je in je eentje was komen roeien en in IJmuiden aan land was gegaan of zo. Hahaha! Nou ja, je zou zo’n boerin ook niet alleen moeten laten in het buitenland. Die heeft vast nog nooit in haar eentje gereisd,” snuift ze, ineens totaal anti-Marion. Sanne zegt maar niks. Ze legt het hele verhaal even kort uit aan haar zus en vraagt dan: “Hoe is het met de kinderen, Cathy? En de kleinkinderen?” Dat is voldoende om helemaal van onderwerp te veranderen en als ze eindelijk het gesprek kan verbreken is haar lasagne koud geworden.

En daarna hervat het gewone leven zich. Sanne werkt in De Roos en de Koekoek. Ze eet af en toe bij Schaapje of bij Daan en Abel. Ze gaat een dag de stad in met haar vriendin Marleen. Ze past soms op Jeppe Jan, voor wie ze een geweldige loopauto heeft gekocht waarop hij zo snel vooruit komt, dat ze flink door moet stappen om hem bij te houden. Ze leest, kookt, doet de was, rommelt in haar tuin, verzamelt zaden van stokrozen om overal wild te zaaien en leeft een klein leven.

Geen behoefte aan een vader

Elke zondag is er een appje van Jaap. Daarin doet hij kort verslag. Jaap is inmiddels met Leontien naar Athene geweest om hun dochter Helena op te zoeken. Jaap vond haar afstandelijk, niet alleen tegen hem, maar zelfs tegen Leontien, die ze kwalijk leek te nemen dat ze na zo veel jaar ineens met een vader op de proppen kwam. Helena had tegen Jaap letterlijk gezegd geen gelijkenis te zien in hem. En dat ze geen behoefte had aan een vader. Kleinzoon Yannis was even langs geweest. Een uurtje. Die was nu 22 jaar. Hij had zijn grootvader een hand gegeven en zijn wenkbrauwen opgetrokken.

In het Grieks had hij zijn moeder Helena gevraagd: ‘Wat moet ik met die ouwe vent?’ Het was al met al een teleurstelling, appte hij. Maar over hoe het was tussen hem en Leontien appte hij niets en Sanne wilde hem dat niet vragen. Daar moest hij zelf maar mee komen, vond ze. Bovendien, als ze eerlijk was tegen zichzelf, besefte ze dat ze het antwoord ook nog niet aankon. Want eigenlijk hoopte ze nog steeds een beetje dat het weer goed kwam tussen hen beiden.

“Hoop je dat nog steeds?” vraagt Schaap haar op een middag, als Sanne even de pipowagen binnenstapt voor een kop thee.
“Ja. Ik mis hem enorm. Het is net alsof ik naast een leegte loop. In die leegte hoort Jaap.”
Schaapje bestudeert aandachtig de theebladeren in Sannes beker.
“Zie je iets?”
“Ik zie een soort herhaling. Een versnelling. Een vermeerdering. Ik weet het niet goed uit te drukken. Het ziet eruit als deeg dat rijst. Iets neemt toe. Heel raar.”
“Misschien ben ik dat wel,” lacht Sanne. “Ik was ineens een paar kilo aangekomen na Griekenland. Dat eten was zo lekker! En dan al die zoetigheid!”
Haar telefoon piept. Jaap appt.
“Hè?” zegt Sanne verbaasd. “En het is maandag! Zou hij vaker gaan appen? Zie je dat in mijn theebladeren?”

Volgende week: na talloze appjes over en weer hebben Sanne en Jaap eindelijk weer eens gesprek.