‘Je moet het uitzoeken met Leontien,’ zegt Sanne. ‘Daar moet je de tijd voor nemen’

Vorige week: na een dag én een nacht zonder Jaap vreest Sanne voor wat komen gaat.

Sanne aarzelt, als ze Jaap op haar af ziet lopen. Moet ze nu opstaan? Hem omhelzen? Of blijven zitten? Narrig en verongelijkt? Waarom sta je jezelf toe daarover te piekeren? Doe gewoon wat je hart je ingeeft!
Ze staat op en omhelst hem. Hij heeft zijn armen helemaal om haar heen en wiegt haar heen en weer.
“Och, liefie,” mompelt hij.

Even later zitten ze samen aan een tafeltje op het dakterras. Maria, die vanuit het niets zomaar opduikt, serveert koffie met koekjes en een kan water met twee glazen. Ze zegt: “Als jullie nog iets nodig hebben, let me know.” Ze knikt bemoedigend naar Sanne en loopt weer weg. Ze weet het, beseft Sanne. Het hele dorp weet het. Die grote man uit haar B&B heeft iets met Leontien van Leo Arts and Crafts. Zijn vrouw was de hele nacht alleen. En de dag ervoor ook al. Kostas en Dimitri hebben alles wat ze wisten al lang gedeeld en het meisje met de paardenstaart kan vertellen dat Sanne op hun terras heeft gegeten. Alleen. Echt waar? Echt waar. Het dorp gonst. Maria had het liefst afluisterapparatuur aangelegd op het hele dakterras om geen woord te missen. Geef haar eens ongelijk, bedenkt Sanne met een grimas. Ze kijkt naar Jaap. Hij ziet er slecht uit na die lange nacht. Hij heeft vast geen oog dichtgedaan, vast minder dan zij. Zou hij met haar hebben geslapen? Met Leontien? En zouden ze dan... Ze wil er niet aan denken.

“Vertel,” zegt ze.

Echte liefde

Jaap vertelt. Over alle emoties die over hem heen spoelden toen hij Leontien weer ontmoette. Over jaren die wegvielen. Dat ze praatten en praatten, tot ze honger kregen. Toen zijn ze gaan eten. En daarna praatten ze weer. Leontien vertelde hem over Helena die werd geboren in Kokkari. Over de jaren dat Izak, haar vader, nog leefde. Hoe ze samen schilderden en hoe ze bijverdiende in de horeca. Hij vertelde haar over zijn huwelijk met Anna die, ook al zijn ze gescheiden, nog steeds in zijn stolpboerderij woont, nu met haar vrouw Marja. En ze vertelden hoe ze elkaar hebben gemist en dat het echte liefde was, ooit, eens, zo veel jaar geleden.

“En daarna vertelde ik haar over jou. Mijn lieve lief. Die me ertoe zette op zoek te gaan naar mijn kind. Omdat ik angstaanvallen ontwikkelde. Ik vertelde haar dat jij zo sterk bent en zo slim en zo lief en dat ik enorm van je hou.” Jaap staart in de verte, naar de zee die zó veel verschillende kleuren heeft, dat Sanne zich nu niet meer kan voorstellen hoe ze als kind het water altijd gewoon blauw kleurde. En klaar was ze. Zo veel kleuren. Zo veel soorten liefde ook. Hoe kon ze ooit denken dat je niet meer hoeft na te denken als iemand eenmaal van je houdt? Jaap houdt van haar. Zoveel is zeker. Maar al die andere soorten liefde... De liefde voor Leontien, de liefde voor zijn dochter die hij nog niet heeft ontmoet, het opent allemaal nieuwe wegen die hij nog moet gaan. Tenminste, dat denkt ze nu te begrijpen. Zomaar ineens, vanwege de kleuren van de zee. Dus knikt ze.

‘Je leeft maar één keer’

“Je moet het uitzoeken met Leontien,” zegt ze.
“Ja.”
“Daar moet je de tijd voor nemen.”
“Ja.”
“Ik huur aan de overkant van de weg een kleine jeep. Dan kan ik uit de voeten. Over vijf dagen breng je me naar het vliegveld. Dan ga ik terug naar Nederland. Neem de tijd. Je leeft maar één keer, lieve Jaap. Wij zijn op een leeftijd dat je de tijd moet nemen om alles wat ooit gebeurde op je gemak uit te zoeken. We spreken af dat je na twee weken contact met me opneemt. Dat lijkt me goed. Wat vind je?”

Karmapunten

“Het is groots,” zegt Jaap. Hij heeft tranen in zijn ogen.
“Ik scoor karmapunten,” lacht Sanne. En dan met haar vinger omhoog: “Je gaat me missen, jongen.”
“Ja,” zegt Jaap. “Dat weet ik wel zeker.”

Als hij wegloopt om zijn spullen te pakken in hun kamer, kijkt ze hem na. Tot haar grote verbazing voelt ze geen verdriet. Dit is geen afscheid. Ik hou van hem. Hij houdt van mij. Maar we moeten allebei even iets anders doen. Zo voelt het. Als hij zich omkeert om te wuiven, voordat hij de trap afdaalt, zwaait ze hem met een brede glimlach na.

Volgende week: Sanne verblijft nog een paar dagen alleen op het eiland.