Ik ga mijn leven beteren, ik ga weer koken en vrienden uitnodigen aan mooi gedekte tafels

Het werkt altijd goed in reclames en films: lange, fraai gedekte tafels met knappe vrienden en familieleden bij elkaar. Opa’s spelen met baby’s, oma’s dansen, iedereen lacht uitbundig en is gelukkig en het is altijd volop zomer of juist een witte kerst.

Vaste aanlopers

Wij hadden vroeger thuis zo’n eettafel die in een handomdraai groter gemaakt kon worden, dan zaten we trouwens nog steeds hutjemutje. Mijn moeder hield van een mooi gedekte tafel met damast en nóóit de pannen op tafel! Nee zeg! Haar zorgvuldig bij elkaar gespaarde Wedgewood-servies werd elke dag gebruikt. Ze kookte in een klein oud keukentje voor haar gezin van zeven en de vaste aanlopers, die altijd rond etenstijd binnenvielen. “Tante Aat? Mag ik mee-eten?”

Nazit

Gezellig was het, al leek het bij ons wel de wereldkampioenschappen snel eten. Alles werd naar binnen geschrokt, want als je niet uitkeek, pikte een broer gauw het zorgvuldig bewaarde laatste hapje van je gehaktbal. Overleven in een grote familie. Ik leerde al snel dat, zodra de gehaktbal op mijn bord lag, ik er met veel kabaal op moest spugen zodat iedereen van míjn gehaktbal af zou blijven. Het eten duurde nooit lang en mijn moeder vond het best jammer dat wij amper iets proefden met dat tempo, maar de nazit was altijd enorm gezellig. We deelden verhalen en er werd veel gelachen. En zo stelden we die enorme afwas nog even uit. Het heeft me gevormd.

Eén grote familie

Tijdens de Dolly Dots-jaren was altijd de vraag: waar, wanneer en wat gaan we eten? Vroeger en nu weer. Tijdens de tour is het samen eten met de band en de crew een rustpunt. Voor de mannen die al vanaf tien uur 's ochtends in touw zijn om het decor te bouwen en ’s nachts pas om één uur wegrijden, is de pauze onontbeerlijk. Het zorgt er ook voor dat iedereen het een beetje leuk met elkaar blijft houden. En na een jaar op tour te zijn geweest, zijn we één grote familie geworden met onze ‘broers en zonen’.

Eetlezen

Toen ik 1988 Dolly Dot-af was, miste ik het samen eten het meest. Ik had weinig kookervaring en geen enkele aandrang om die op te bouwen. Dagelijks wandelde ik naar Café Cox, ooit de stamkroeg van Toneelgroep Grachtengordel. Iedereen was wel een beetje bekend, dus ik kon daar ongestoord eetlezen. Eten terwijl je een boek leest. Ik heb het vaak gedaan, in mijn uppie in een restaurant, dineren met een boek als gezelschap.

Stamppot met jus

Tijdens mijn eigen theatertournees kookte ik zelf en nam ik het eten mee. Stamppotjes, met jus en gehaktballen of worst. Ik dekte een gezellige tafel en verwarmde de kost: blijer kon ik mijn crew niet maken. Goed flesje wijn erbij en klokslag zes aan tafel anders zou het eten ons dwars gaan zitten tijdens de voorstelling. Het lukte niet altijd en dan hád ik er de pest in! De mannen vreesden mijn toorn als ze niet om zes uur aan tafel zaten.

Uit de pan

Samen eten zorgt voor nieuwe energie en het hele leven wordt er beter en een stuk gezelliger van. Gisteravond aan de keukentafel namen bloedje en ik het leven door terwijl we - mijn moeder zou zich in haar graf omdraaien - hapjes pasta rechtstreeks uit de pan lepelden. Het was wél een fijn dinertje, zo uit het pannetje... Maar ik ga mijn leven beteren, ik ga weer koken en vrienden uitnodigen aan mooi gedekte tafels, zónder pannen.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial