PREMIUM
Annemarie Oster (79): ‘Toen ik de jurk uitpakte, schrok ik: wat een vormeloze bende lappen!’
Actrice Annemarie Oster werd beroemd door haar bijdragen aan o.a. het iconische tv-programma Hadimassa en bij het cabaretgezelschap Lurelei. Naast haar toneelwerk schrijft ze interviews, toneelkritieken, columns en boeken. Haar nieuwe boek Mantelliefde is onlangs verschenen.
Kleinkinderen
“Ik heb een kleinzoon (11) en twee kleindochters (8) . Deze foto ➊ heb ik gekozen omdat Mia en Mimi er zo prachtig op staan met die natte haartjes en die zorgzaam omgeslagen handdoek. Ik zie mijn kleinkinderen vaak, één woont in Amsterdam, de andere twee op Mallorca met mijn oudste zoon, waar ik elke maand even verblijf.”
Trouwjurk
“Dit was mijn trouwjurk ❷, gemaakt door Issey Miyake. De nieuwprijs van zo’n ontwerp is bespottelijk, maar deze jurk vond ik tweedehands op internet en was nog net te betalen. Toen ik hem uitpakte, schrok ik: wat een vormeloze bende lappen! Nadat ik wat ‘artistieke Japanse handelingen’ had verricht, stond de jurk toch heel mooi.”
Prenez soin de vous
“Prenez soin de vous, ofwel ‘pas goed op jezelf’ ❸ is de laatste zin waarmee de Franse kunstenares Sophie Calle door haar geliefde middels een laffe brief werd gedumpt. Haar verdriet zette ze om in een kunstproject. Ze liet de brief door 106 vrouwen, van een actrice tot een psychiater en een papegaai, ontleden en interpreteren. Geweldig!”
Cartier horloge
“Dit horloge ❹ heb ik in twee minuten gekocht. Ik droeg altijd goedkope merken, maar toen er weer eens een kapot ging, ben ik naar Cartier gegaan en heb het goedkoopste model gekocht voor veertienhonderd gulden. In de veertig jaar dat ik het draag, heeft het z’n geld wel opgebracht.”
Aquarel
“Deze aquarel ❺ is gemaakt door Cees Bantzinger. Het stelt mijn moeder, Ank van der Moer, voor als Masja in De drie zusters van Tsjechov. Ze speelde een nukkige vrouw die verliefd wordt op een getrouwde man.”
Jeugdfoto
“Deze jeugdfoto ❻ van mijn inmiddels overleden man is voor mij de essentie van mijn boek Mantelliefde. Toen hij dementeerde, veranderde hij geleidelijk in het lieve, zachtaardige kind dat hij ooit was. Een kant die hij als onzekere, volwassen man probeerde te verdoezelen door zich stoerder voor te doen dan hij was. En ik ontdekte als mantelzorger juist mijn zorgzame kant.”