PREMIUMaflevering 43
Ik draai me om. En dan zie ik hem. Levensgroot en levensecht
Nina hoort van haar stiefdochter waarom het uit is tussen haar zoon en diens non-binaire geliefde. Dan duikt er iemand voor haar op die ze absoluut niet wil zien. Of toch wel?
Week 43 zaterdagmiddag
“Gaat het eigenlijk wel goed met jou?” Evi legt haar bestek naast haar bord. Ze heeft opeens iets ouwelijks over zich. We zitten in een luidruchtige lunchroom in de stad. Betrapt kijk ik naar mijn salade Niçoise, waarin ik lusteloos in zit te prikken. Het is wennen dat mijn stiefdochter tegenwoordig weleens bezorgd is over míj. Ergens blijf ik haar zien als dat kleine meisje dat de hele bioscoop bij elkaar schreeuwde als Thijs en ik naast elkaar wilden zitten in plaats van haar een plek in het midden te gunnen.
Vragen stellen
Evi slaakt een theatrale zucht. “Oké, ik zal je vertellen waarom het uit is tussen Ruben en Sam. Maar beloof me dat je niet laat merken dat je het weet. Sam wil diens geslacht uit diens paspoort laten halen en eist dat Ruben dat ook doet, uit solidariteit. Omdat het er immers niet toe doet wat je sekse is. Maar Ruben zag dat niet zitten. Al weet ik dat hij ook niet 100% zeker is over wie of wat hij nu eigenlijk is.”
Mijn ogen worden schoteltjes. “Echt?” Ik kan mijn paniek niet verbergen. “Hoe komt hij dáár nou bij?”
“Joh, het is hartstikke normaal om je daar vragen over te stellen. En op wie je valt. Dat doet iederéén tegenwoordig.” Evi grinnikt uitdagend. “Denk je dat ik dat niet gehad heb? Daarom heb ik een paar keer met een meisje gezoend. Maar nee, niets voor mij.”
‘Niet tegen papa zeggen’
Ze plant haar keurige rijtje tanden in haar broodje zalm en vervolgt, met volle mond en opeens weer kinderlijk: “Niet tegen papa zeggen hoor. Hij hoeft dat soort dingen niet te weten.”
Ik voel een lach opborrelen en even, heel even, vergeet ik mijn somberheid van de afgelopen maand. Het is fijn Evi te zien. Ik mis haar vrolijkheid thuis, sinds ze halsoverkop bij haar nieuwe vlam is ingetrokken.
Levensgroot en levensecht
Doen we nog een koffie, wil ik vragen, maar Evi staat al. “Ik ga, ik moet naar de klimmuur.” Na een gehaaste knuffel is ze weg. Dan neem ik zelf nog maar een cappuccino. Ik draai me om. Waar is de ober? En dan zie ik hem. Levensgroot en levensecht.
De man die ik nu al een maand uit mijn hoofd probeer te bannen. Ik doe daar zo hard mijn best voor dat ik non-stop aan hem denk. Maar het is gelukt om geen contact meer te zoeken. Om al getikte appjes te wissen, ook als ik zag dat hij online was. Ik heb hem nu zelfs geblokkeerd. En op de atletiekclub ben ik al eeuwen niet meer geweest.
Maar tegen een toevallige ontmoeting kun je je niet wapenen. Mijn hoofd begint te suizen, mijn hart bonkt zo dat het de herrie in de lunchroom met gemak overstemt. Een paar seconden zit ik gevangen in zijn blik. Dan ruk ik me los en buig me diep over mijn handtas. Ik zou er het liefst helemaal in verdwijnen. Was Daniël eigenlijk alleen? Als hij maar niet met zijn vrouw is, dat overleef ik gewoon niet. Dan zakt er iemand op zijn hurken naast me. Zo dichtbij, dat zijn geur me meteen bedwelmt. “Nina?” hoor ik zacht.
Volgende week: Komt Nina voor een belangrijke keuze te staan.
Over Nina
Nina (51), redactiemedewerker, woont samen met Thijs (53), stiefdochter Evi (24), zonen Ruben (16) en Kaj (13) en hun cyperse kater Harrie (2). Ze is nog altijd dol op Thijs. Toch wordt ze verliefd op iemand anders. En dat zet haar leven op scherp.
