Er overvalt me een diepe rust. Dit is ’m, de man van wie ik hou

Vorige week: In een lunchroom hoort Nina van haar stiefdochter waarom het uit is tussen haar zoon en zijn non-binaire geliefde. Als Evi weg is, ziet ze Daniël binnenkomen.

Week 44

“Nina?” Mijn verdwijntruc heeft duidelijk niet gewerkt. Ik blijf versteend zitten, mijn hoofd half in mijn handtas, waarin ik het liefste helemaal was weggekropen. Zijn stem laat geen enkele ruimte voor twijfel. Hij is het. Daniël. De man die nu al acht maanden de hoofdrol speelt in al mijn dromen, die ik een paar keer in mijn armen heb gehad en als een verliefde puber heb verslonden, alsof ik niet een getrouwde vrouw, een moeder ben, met principes en verantwoordelijkheden. De man met wie ik nu al een maand geen contact meer heb, sinds hij dat verbrak met dat ene korte appje, ‘het wordt te ingewikkeld.’ De man die absoluut passé moet zijn.

De man van wie ik hou

Ik kan me niet eeuwig in mijn tas blijven verstoppen, dus ik til mijn hoofd op en kijk hem aan. Zijn bruine ogen staan zacht, zijn blik gaat linea recta mijn hart in. Er overvalt me een diepe rust. Dit is ’m, de man van wie ik hou, van wie óók hou, al zijn dat grote woorden en zou ik ze nooit over mijn lippen krijgen. Maar mijn hart stroomt over en ik moet me inhouden zijn wang niet te strelen. Daniël komt omhoog en schuift naast me op de bank. Zijn been drukt tegen het mijne, de lichtjes in zijn ogen zijn heel dichtbij. We kijken elkaar aan, verlegen. Dan zegt hij: “Nina, ik heb je zo gemist.” Hij praat zacht, zo zacht dat ik hem eigenlijk amper zou moeten kunnen verstaan in deze overvolle lunchroom, maar de wereld bestaat alleen maar uit hij en ik, verder zie en hoor ik niemand, en zonder nadenken fluister ik terug: “Ik jou ook.”

Jaloers

Hij pakt mijn hand en speelt met mijn vingers. Ik zie dat hij naar woorden zoekt. Dan barst hij los en praat vliegensvlug, alsof de tijd hem op de hielen zit. “Ik zag je zitten door het raam en moest al mijn moed bij elkaar staan rapen om naar binnen te gaan. Ik heb maar heel even, maar ik móet je iets vertellen. Nina, luister. Ik voelde me zo ellendig toen jij met Thijs in Rome was. Zo jaloers. Terwijl ik wist dat dat niet mocht, ik heb geen enkel recht op jou. Ik wist van tevoren dat je getrouwd was, ik ben het zelf nota bene ook. En toen je niets meer liet horen toen je terug was, dacht ik: ‘Ze is me vergeten. Ik kan me beter terugtrekken. Voor jou, dan verstoor ik je huwelijk niet langer. En ook voor mij is het niet echt slim mijn eigen relatie nog verder op z’n kop te zetten door verliefd te worden.”

Geen toeval

Mijn hoofd begint te gonzen. Hij is verliefd op me! Verliefd! En ik de hele maand maar denken dat het voor hem allemaal niets betekende. “Gister hield ik het niet meer uit en appte ik je. Ik ontdekte tot mijn schrik dat je me had geblokkeerd. En nu zie ik je hier zomaar zitten. Dat kan geen toeval zijn.” Daniël klemt mijn hand tussen zijn grote warme handen en kijkt me intens aan. “Spreken we nog eens af? Ik wil niet dat het over is, Nina, ik wil het niet. Hoe het verder moet, dat weet ik ook niet, maar ik ben gek op jou.” Ik zie zijn ogen vochtig worden. “Als je nee zegt, dan val ik je niet meer lastig. Beloofd. Maar als je ja zegt…” Hij kijkt me aan en in zijn fonkelende ogen lees ik de miljoen dingen die hij met me wil doen.

Volgende week: kan Nina niet wachten tot het vrijdagmiddag 14 uur is. Tot Thijs opeens roet in het eten gooit.

Over Nina

Nina (51), redactiemedewerker, woont samen met Thijs (53), stiefdochter Evi (24), zonen Ruben (16) en Kaj (13) en hun cyperse kater Harrie (2). Ze is nog altijd dol op Thijs. Toch wordt ze verliefd op iemand anders. En dat zet haar leven op scherp.