Als ik voorstel dat ik hem nooit meer zal zien, nooit meer zal zoenen, doet ademhalen pijn

Vorige week: Was Nina op bezoek bij haar vroegere buurvrouw Brigitte. En ze stortte onverwachts haar hart bij Brigitte uit.

Week 42, woensdagmiddag

“Daniël, kunnen we praten?” Ik staar naar de woorden die ik zojuist op mijn mobiel heb getikt. Zal ik dit versturen of niet? Twaalf dagen, zes uur en een kwartier zijn er voorbijgekropen sinds hij het heeft uitgemaakt. Of nou ja, uitgemaakt? Het is voor hem vast nooit aan geweest. Als het voor hem ook maar een beetje serieus was geweest, had hij het toch niet afgekapt met een WhatsAppje? Zijn voorstel ‘om er maar een punt achter te zetten’ was zo’n dreun geweest, dat ik niet eens kon antwoorden. Beter zo, prentte ik mezelf in toen ik na een paar uur een beetje bijkwam uit mijn verdoving. Er kon toch niets goed komen van mijn affaire. In Rome had ik kunnen zien waar al die geheimen toe leiden. Als ik emotioneel niet zo wankel was geweest, was de citytrip van Thijs en mij nooit zo explosief geëindigd. De avond na Daniëls uitmaak-appje twijfelde ik nog wat ik ermee moest, maar mijn bleke gezicht had Thijs, met wie het sinds Rome niet bepaald lekker liep, milder gemaakt. ’s Avonds in bed trok hij me stevig tegen zich aan. Ik kon niet anders dan denken: ‘Dit is mijn plek. Ik moet het laten gaan met Daniël.’ Dus ik was blijven zwijgen.

Een projectie van dromen en verlangens

Sindsdien zit mijn hoofd vol grauwe wolken. Alleen de middag bij Brigitte voelde ik me even wat lichter. Ik ging naar mijn voormalige buurvrouw om te kijken hoe het met háár ging, maar nadat het luikje van mijn geheime leven was opgeklapt, hadden we het vooral over mij gehad. Nooit geweten dat Brigitte zo meelevend kon zijn. En zulke wijze dingen kon zeggen. ‘Je kent Daniël amper,’ had ze een paar keer herhaald. ‘Je projecteert je dromen en verlangens op hem. Maar dat is geen liefde, het heeft zelfs niets met hém te maken. Laat hem los, Nina, voordat je huwelijk verwoest en je net als ik alleen op een flatje zit.’

Ze heeft gelijk, ongetwijfeld. Mijn leven is nu al genoeg ontwricht. Ik mis mijn vanzelfsprekende band met Thijs, bij wie ik continu toneel moet spelen dat alles goed gaat. Door al mijn gepieker kan ik amper geduld opbrengen voor mijn oudste zoon, die zich sinds zijn breuk met Sam zwijgend verstopt in de capuchon van zijn hoodie. Laat staan dat ik begrip heb voor Kaj, die zo pubert dat de deuren van ons huis het bij elke frustratie moeten ontgelden.

Een bedriegster

Zelfs ten opzichte van mijn vriendin Lieke voel ik me een bedriegster. Alles heeft ze altijd van mij geweten, in de dertig jaar dat we elkaar kennen. Geen bevlieging of onenightstand die ik niet uitvoerig met haar gedeeld heb. Nu smoes ik over een pijnlijke achillespees om onze atletiekclub én Daniël te vermijden en voel me kilometers van haar verwijderd.

Alle reden om Daniël uit mijn leven te bannen. Voorgoed. En toch. Maar toch. Zijn gezicht blijft voor me zweven. Telkens beleef ik de uren dat ik in zijn warme armen lag opnieuw. Ik mis zijn geur, de lieve woordjes die hij fluisterde in mijn haar. Het gevoel dat ik lééfde, op knappen stond van opwinding en geluk. Als ik voorstel dat ik hem nooit meer zal zien, nooit meer zal zoenen, doet ademhalen pijn.

Opnieuw staar ik naar mijn telefoon. Naar mijn voorstel om te praten. Nee, niet doen, niet doen. Ik moet het gewoon níet doen. Langzaam maar vastbesloten wis ik mijn getikte woorden weer. Dan zie ik hem online komen.

Volgende week: Komt Nina iemand tegen die ze absoluut niet wil zien.

Over Nina

Nina (51), redactiemedewerker, woont samen met Thijs (53), stiefdochter Evi (24), zonen Ruben (16) en Kaj (13) en hun cyperse kater Harrie (2). Ze is nog altijd dol op Thijs. Toch wordt ze verliefd op iemand anders. En dat zet haar leven op scherp.