‘Ik gloei, ik tintel, ik zweef, ik heb het gevoel of ik op ontploffen sta’

Vorige week: Na een ruzie met Thijs heeft Nina is nachts zitten appen met Daniël. Ze weet nu dat hij haar ook erg leuk vindt.

Week 21 Vrijdagmiddag

Omdat ik wat werk moet inhalen, zit ik vandaag, op mijn vrije dag, op de redactie. Voor de zoveelste keer dwalen mijn ogen van mijn beeldscherm naar buiten. Ik volg een voorbijvliegende meeuw en daarna de schapenwolkjes die langs de hemel trekken. Gisteren vergat ik een online meeting, liet de aardappels overkoken en vanmorgen liep ik op mijn pantoffels de deur uit om naar mijn werk te gaan. Thijs keek me aan vanaf de keukentafel toen ik terugkwam, maar hij zei niets. We hebben onze ruzie nog steeds niet echt uitgepraat en het kan haast niet anders dan dat hij het eigenaardig vindt dat ik het zo z’n beloop laat, want dit is niets voor mij.

Knetterfout en hemels goed

Ondertussen doe ik niets anders dan appen. ’s Ochtends, ’s middag, ’s avonds en ‘s nachts. Bij ieder berichtje van Daniël slaat mijn hart een slag over. We appen over grote dingen, over kleine dingen, over alles, over niets. En al hebben we beiden met geen woord meer gerept over zijn nachtelijke statement, de spanning zindert bij iedere zin. Gisteren sloot ik mijn bericht in een opwelling af met een kruisje, sindsdien doet hij hetzelfde. Het voelt zo knetterfout allemaal. Maar ook zo hemels goed. Waar ben ik in beland en waar gaat dit naartoe?

Ik dwing me om weer naar het beeldscherm te kijken en lees het mailtje dat zojuist is binnengekomen voor de derde keer. Dan reik ik onwillekeurig naar mijn mobiel. Nee, helaas geen berichten, hij is ook niet online. Maar goed dat het bureau tegenover me leeg is vandaag, Caro zou stapelgek van me worden.

Nooit eerder hebben de vlinders zo hevig door mijn lijf gefladderd. Ik gloei, ik tintel, ik zweef, ik heb het gevoel of ik op ontploffen sta. Het doet me denken aan toen ik Thijs net had ontmoet en ik op de dagen dat hij voor Evi zorgde de minuten telde tot ik hem weer zou zien, weer kon proeven en beminnen. Alleen is het nu nog heviger, allesverterender. Want toen had ik iets om naar uit te kijken. Nu voel ik me een gekooid dier.

Chocoladebruine ogen

‘Spreken we binnenkort af om over de genderissues van onze kinderen te praten?’ schreef Daniël twee uur geleden. ‘Ik kan hele lekkere appeltaart maken. x’

Een onschuldig zinnetje, en ik heb luchtig ‘lijkt me leuk’ geantwoord, maar ik durf absoluut niet bij hem thuis te komen. Als ik mijn ogen sluit en mezelf bij hem zie aanbellen, ontvouwt zich een broeierige scène uit een pornofilm gemixt met mierzoete feel good. Zijn chocoladebruine ogen waar ik in verdwijn en seks op de trap.

Hoe graag ik het ook wil, hoe erg mijn lichaam er ook naar snakt: ik mag dat echt niet laten gebeuren. Dat ik Daniël heb geappt over de ruzie met Thijs, de zwijgzaamheid tussen ons, zonder erbij te vertellen dat dit een zeldzaamheid is en ik echt een goed huwelijk heb, voelt al als hoogverraad.

Geen klap gedaan

Opnieuw staar ik uit het raam. Is mijn huwelijk eigenlijk wel zo goed als ik denk? Hoe kan ik dan zulke heftige gevoelens voor een ander kan hebben? Mijn vertrouwde leven met Thijs lost wel erg makkelijk op tussen alle hersenspinsels en luchtkastelen. Verhip, daar is die mooie meeuw weer.

Ik schrik op van de lage stem van mijn leidinggevende, die plotseling naast me blijkt te staan. “Zeg Nina,” zegt ze. “Ik heb jou eens een beetje zitten observeren vandaag. En ik heb sterk de indruk dat jij geen klap hebt gedaan.”

Volgende week: heeft Nina op de atletiekclub een belangrijke boodschap voor Daniël.

Over Nina

Nina (51), redactiemedewerker, woont samen met Thijs (53), stiefdochter Evi (24), zonen Ruben (16) en Kaj (13) en hun cyperse kater Harrie (2). Ze is nog altijd dol op Thijs. Toch wordt ze verliefd op iemand anders. En dat zet haar leven op scherp.