PREMIUMAnnette:
‘Wij kopen alles nieuw, wat natuurlijk niet goed is’
Mijn zoon moet denken over een kringloopwinkel. Dat is omdat hij binnenkort met een theatergroep een voorstelling gaat maken over een kringloopwinkel en aan het maken daarvan gaat denkwerk vooraf.
Het valt me weer op hoe anders hij en ik denken en dus zijn. Ik denk altijd in woorden waar ik zinnen van maak. In taal dus. Er zitten altijd een heleboel woorden in mijn hoofd. Soms hoor ik in mijn gedachten hele dialogen, soms zien mijn gedachten eruit als netjes getypte zinnetjes, die verhalen vormen. Zoals het verhaal dat de kringloopwinkel de spullen van mijn moeder niet wilde na haar dood. Mijn moeders eikenhouten ameublement dat ze met mijn vader had uitgezocht voor hun huwelijk was niet meer gewild. Weliswaar ook niet door ons, maar toch.
De kringloopwinkel
We zijn trouwens nog nooit in een kringloopwinkel geweest, mijn zoon en ik. Wij kopen alles nieuw, wat natuurlijk niet goed is, want denk maar aan het milieu, wat ik dus kennelijk te weinig doe. Nog los van het feit dat er mensen zijn die prachtige dingen vinden in een kringloopwinkel. Niet dat ik die mensen persoonlijk ken, maar je ziet ze bij Tussen kunst en kitsch.
‘Het is jouw voorstelling’
“Daar kan ik dus allemaal niks mee, met wat jij zegt,” vindt mijn zoon. Ik antwoord daarop niet: “Begin er dan niet over tegen mij, want je weet dat ik altijd wil helpen.” Maar zeg zeer kalm: “Oké, zeg jij het dan maar, het is jouw voorstelling.” “Precies,” zegt hij en voegt er vriendelijk aan toe dat hij er wel wat aan heeft als hij met mij praat en als ik dan hem niet begrijp en met dingen kom waar hij niks aan heeft. Want dat hij daardoor op eigen ideeën komt waar hij wel wat aan heeft.
In beelden
Hij denkt zelf niet in taal, maar in beelden.“Ik zie een slang voor me,” zegt hij, “die zijn huid aflegt en achter zich laat liggen. En dan zie ik al die spullen die mensen achter zich laten, terwijl ze die eerst wilden hebben.” In de stilte die hij nu laat vallen, loopt hij in gedachten rond door een kringloopwinkel en bekijkt spullen.
“Maar omdat ze net als die slang verder groeien,” ziet hij voor zich, “passen die spullen niet meer bij hen. Bij hun nieuwe ik passen nieuwe spullen, maar ze willen hun vroegere ik niet weggooien dus die brengen ze naar de kringloop.”
‘Als je te veel uitlegt, is het geen kunst’
“Dus het gaat eigenlijk over identiteit,” ondertitel ik. “Ja zo wil jij dat waarschijnlijk zeggen,” zegt hij, “maar voor mij hoeft dat niet zo letterlijk.” Zijn vak is om met weinig woorden iets te zeggen. Dat van mij om met andere woorden te verhelderen wat mensen bedoelen. “O ja,” weet ik weer: “Als je te veel uitlegt, is het geen kunst.”
Deze column van Annette stond eerder in Margriet 49 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl.
Over Annette Heffels: Annette is psycholoog. Ze studeerde pyschologie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht en specialiseerde zich als psychotherapeut. Ze is getrouwd en heeft een zoon, twee dochters en een kleinkind.
