PREMIUM
Om de een of andere reden willen we het huis schoon hebben en het werk afgerond. Terwijl je vlak voor je vakantie voelt dat je uitgeput bent
Vroeger ging je niet weg als je vakantie had, maar was je vrij van werk en school. Misschien zouden sommige mensen dat nu ook moeten overwegen, dat thuisblijven, denkt Annette.
De vakantieperiode is voorbij. Kinderen zijn weer naar school, ouders weer aan het werk, alles is weer min of meer normaal. Net als elk jaar hoor ik van de paren die ik zie in mijn praktijk dat op vakantie gaan geen pretje is. Nu zie ik vooral mensen voor wie het leven toch al moeilijk is. Een lange reis met kinderen en daarna veel te dicht bij elkaar in een klein appartement of een tentje is dan misschien ook wel vragen om extra problemen. Die beginnen al bij het weggaan.
Om de een of andere reden willen we het huis schoon hebben en het werk afgerond als we op vakantie gaan. Terwijl je vaak vlak voor je vakantie voelt dat je uitgeput bent. Daarbij verwacht je dat je erna uitgerust terugkomt. Logisch is het dus niet, dat je schoonmaken en werk afronden niet uitstelt tot na de vakantie. Want daarvóór moet je ook al inpakken, boodschappen doen en amusement verzinnen voor de kinderen die na een halfuur vragen: ‘Zijn we er al bijna?’
Nooit meer
Tijdens zo’n vakantie lukt toekomen aan elkaar vaak ook niet echt. Dingen waar je je thuis al aan stoorde, worden op vakantie uitvergroot. In het ergste geval roept een van beiden dat hij/zij het echt nooit meer doet. Wat niet? Nou in elk geval nooit meer vakantie en misschien zelfs nooit meer jou. Vanwege de kinderen doe je dan toch nog veertien dagen leuk.
Zelf heb ik best fijne vakanties, met hooguit in het begin wat chagrijnige dagen omdat ik moet afschakelen. De vakanties van vroeger zijn, terugkijkend, ook leuker dan ze waren. Zelfs die met pubers die achteraf idyllische herinneringen ophalen aan dat huis in Frankrijk, waar niets te beleven was.
Ons soort mensen
Toen ik opgroeide deden we niet aan op vakantie gaan. Dat je dat ’nodig’ zou hebben, leefde toen nog niet zo. En ook niet dat je voor vakantie ergens heen moest. Je bleef gewoon thuis, maar hoefde niet te werken of naar school. Op mijn dertiende deden we een poging tot vakantie via huizenruil. Mijn ouders reageerden op een advertentie in het onderwijzersblad. Zo wist je dat je ruilde met ‘ons soort mensen,’ zoals mijn moeder uitlegde, want je liet natuurlijk niet iedereen in je huis. Dat huis werd weken daarvoor van nok tot kelder gepoetst, waarna mijn moeder uitgeput de reis aanvaardde. Aangekomen in het ruilhuis constateerde ze dat die andere vrouw niet ‘schoon’ was, waarna ze zich de rest van de vakantie zorgen maakte over hoe ze straks haar huis zou aantreffen.
De volgende poging tot vakantie was toen mijn ouders mij kwamen ophalen in Frankrijk, waar ik een aantal maanden als au pair had gewerkt. Het was hun eerste buitenlandse reis. Daarna zijn ze weer jaren thuisgebleven.
Luisterend naar de vakantiedrama’s van mijn cliënten denk ik: je kunt ook nog altijd níét op vakantie gaan.
Over columnist Annette Heffels
Annette Heffels is psycholoog. Ze studeerde psychologie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht en specialiseerde zich als psychotherapeut. Ze is getrouwd en heeft een zoon, twee dochters en een kleinkind. Lees hier alle columns van Annette
