Het lijkt me voor kinderen fijner als ze weten dat ze zijn geboren omdat hun ­ouders van elkaar hielden

Ooit hebben ze van elkaar gehouden, denk ik. Dat is nu niet meer te zien, maar het moet in het verleden zo zijn geweest. Want ze zijn getrouwd en hebben twee kinderen gekregen. Dat zegt niet alles, maar toch zeker wel iets. Ik heb het ze gevraagd: ‘Wat maakte dat je verliefd werd en zo veel van elkaar hield, dat je trouwde in de overtuiging dat je altijd bij elkaar zou blijven?’ Waarom ze ooit voor elkaar hadden gekozen? Geen idee meer, moest een vergissing zijn geweest, een verstandsverbijstering. Hij deed zich beter voor, zij was toen nog anders. Maar waarom vraag ik dat?

Ooit was er liefde

Nou ja, de vraag had misschien niet meer gehoeven. Dit gesprek met hen gaat al lang niet meer over liefde. Het gaat over de kinderen die in deze ­oorlog moeten overleven. Misschien had ik gehoopt dat de ouders nog ­zouden weten hoe hun liefde ooit voelde. Dat daardoor misschien hun toon wat zachter zou worden. Het lijkt me voor kinderen fijner als ze weten dat ze zijn geboren omdat hun ouders van elkaar hielden.

Die kinderen zijn er nu gelukkig niet bij, maar ze zitten in mijn hoofd. Het stille meisje van acht met de waakzame ogen, dat op de meeste vragen ­antwoordde: ‘Ik weet het niet.’ In een eerder gesprek vertelde ze dat ze het moeilijk vond om naar papa te gaan, want dan miste ze mama. Maar soms miste ze papa ook. Voor ze vragen beantwoordde, keek ze naar haar moeder. Als die zei: ‘Vertel het maar dat je vaak moet huilen als je bij papa bent, en dat je mij dan niet mag bellen van hem,’ wist ze niet meer wat ze moest ­zeggen. De broer van tien jaar zei bokkig dat hij geen zin had om in twee huizen te wonen, want hij vergat vaak spullen en dan wilde zijn vader die niet ophalen.

Levenslang ouders

Ook als de liefde over is, blijf je levenslang samen ouders. ‘Maar zij zet de kinderen tegen me op,’ zegt de vader en dan krijg ik vervolgens te horen dat mijn dochter niet wil komen. Ik eis natuurlijk dat ze komt, want dat is mijn recht. Dus gaat zij bellen als de kinderen bij mij zijn, zodat mijn dochter heimwee krijgt.’ De ruzie laait weer op, over het geld, over zijn ontrouw, over haar wrok.
En natuurlijk over het belang van de kinderen, waar hij geen oog voor heeft en trouwens ook financieel zo min mogelijk aan wil bijdragen. En dat volgens hem haar gestook ook niet in het belang van de kinderen is.

Verdriet van de kinderen

Als de liefde voor elkaar is veranderd in haat, kan het moeilijk worden om het belang van je kinderen nog te zien en ze niet in te zetten in de oorlog met elkaar.
Ooit hebben jullie van elkaar gehouden, denk ik. Hoe kan het dan dat je niet meer het verdriet van de kinderen ziet die uit die liefde zijn geboren?

Over columnist Annette Heffels

Annette Heffels is psycholoog. Ze studeerde psychologie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht en specialiseerde zich als psychotherapeut. Ze is getrouwd en heeft een zoon, twee dochters en een kleinkind. Lees hier alle columns van Annette