Annette: ‘Het is kerst en dat betekent veel liefde en af toe kibbelende kinderen’

Het komt uit de mond van een in panterprint geperste dame die met haar twee volwassen dochters en twee volle winkelwagens voor de kofferbak van haar auto staat.

Godmieljaar geen vloeken

Luidkeels houdt ze haar dochters voor dat ze hen net zo goed niet had kunnen meenemen, als zijzelf toch alles weer alleen moet doen. Bij de kassa had zij ook al alles eigenhandig op de toonbank moeten leggen en daarna weer in haar winkelwagens. Ik houd van dat langgerekte Maastrichts waarin ze er een vloek achteraan knettert. Godmieljaar is trouwens mijn lievelingsvloek, met een kleine g voor god. Mijn opa gebruikte hem graag, ook met kerst, waarna mijn moeder zei: ‘Pa, denk aan de kinderen,’ waarop mijn opa dan verklaarde dat godmieljaar geen vloeken was. Anders zou hij wel XXX zeggen. ‘Pa!!’

Lees ook:
Marjan: ‘Sinds kort weet ik dat mijn uitstelgedrag een naam heeft: procrastinatie’

Aangepast aan de kerstsfeer

Het valt overigens nog te bezien volgens het Limburgs scheldwoordenboek of hij daarin gelijk had. ‘Miliair’ is namelijk een oude benaming voor ‘vliegende tering’, dus met god ervoor is het duidelijk een twijfelgeval. Deze moeder wenst haar kinderen overigens alleen maar goeds toe, dat zie je aan de volgeladen winkelwagens. De dochters nemen het dan ook allerminst zwaar op. Een van de twee voert een dringend telefoongesprek, waarbij ze haar dienst in het ziekenhuis probeert om te zetten, de ander schiet in de lach als ze de kofferbak opent die propvol zit. Een opgevouwen kinderwagen valt eruit. “Juzzes Mariee Joesef,” roept de moeder, nu meer aangepast aan de kerstsfeer, “hoe moeten we dat godnondedju in de auto krijgen?”

Stille kerst van vorig jaar

We wisselen een blik van verstandhouding uit, de moeder en ik. Beiden vieren we straks kerst, als moeders van kinderen met aanhang. Gelukkig zijn wij weer samen na de stille kerst van vorig jaar. Wij hebben ze allemaal weer voor even thuis. En hoewel ze geen kinderen meer zijn, vallen ze meteen in hun oude rol. De vertrouwde irritaties duiken op en wij, de moeders, proberen dwars daartegenin, de harmonie te bewaren. Vervolgens krijgen we er bij onze bemiddelingen van twee kanten van langs. Waardoor we leren, net als vorige jaren, dat we ons er niet mee moeten bemoeien.

Kerst betekent liefde

Zo’n kerst wordt het voor de moeder en voor mij. Een prachtige kerst, die nooit zo mooi is als we van tevoren dachten. En zeker nooit zo mooi als we ons naderhand herinneren, terwijl we de gevlekte tafelkleden in de wasmachine stoppen en de resten van het kerstdiner opwarmen. Het is kerst en dat betekent veel liefde en af toe kibbelende kinderen die even vergeten dat ze volwassen zijn en dus beter hadden moeten weten.

Zalig kerstfeest.

Deze column verscheen eerder in Margriet 54/55 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl.

Over columnist Annette Heffels

Annette Heffels is psycholoog. Ze studeerde pyschologie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht en specialiseerde zich als psychotherapeut. Ze is getrouwd en heeft een zoon, twee dochters en een kleinkind. Lees hier alle columns van Annette