‘Pas als we de trap opgaan, ontpopt zich de charme van dit huis. Ahaaaa!’

Vol verwachting loop ik met mijn jongste bloedje over een Amsterdamse gracht om een huurhuis te bekijken. Het zou fijn zijn om in de buurt te kunnen blijven wonen, maar woningen zijn schaars en worden steeds vaker gemeubileerd, sowieso onbetaalbaar en dan ook nog voor maximaal twee jaar aangeboden. De Amsterdamse binnenstad is langzamerhand een expat-Disneyland geworden. Geen Amsterdammer meer te vinden.

Achter de voordeur van het nieuwe huis wacht een lange, smalle en steile trap. Een veredelde ladder zeg maar… afgebladderd en afgeragd. Na een stevige klim treffen we wat rondhangende schilders die de boel een soort van opknappen, heel losjes. Ze wachten op spullen of tot de verf droog is misschien.

Een perfect atelier

Het is binnen wel ruim, maar groezelig. Grote ramen met enkel glas. Tegels uit de jaren tachtig. Vale tinten die moeilijk samengaan. Maar als we de trap naar de bovenverdieping op gaan, ontpopt zich de charme van dit huis. Ahaaaaa! Een perfect atelier voor Bloedje aan de straatkant, een eigen badkamer op de gang en een meesterlijke woonkamer achter mét vide waar ze kan slapen én tadadaaaa: een terrasje waar ik de hangende tuinen van Babylon ga maken.

Eigenlijk onbetaalbaar

De indeling is perfect! Bloedje en ik kijken elkaar aan… dit is precíés wat we nodig hebben de komende paar jaar. Het is wel erg duur, onbetaalbaar eigenlijk, maar we moeten toch wát, want over een paar weken worden we uit ons tijdelijke huurhuis geduwd. De tijd dringt.

Eenmaal thuis is alle twijfel verdampt. We fantaseren opgewonden over hoe we de boel gaan inrichten en met welke kleuren we die kale muren gaan opfrissen en waar we de meubels gaan plaatsen. We kunnen er niet over uit dat onze makelaar dit voor ons gevonden heeft.

Weg met die ballast

In mijn hoofd begint het organiseren. Dit moet naar de opslag, dat mag weg en deze spullen gaan mee. Vuilniszakken vol oude dvd’s, VHS-banden en werkelijk enorm veel foto’s van plekken en mensen die ik me niet meer herinner, worden aan de weg gezet. Het ruimt lekker op. Weg met die ballast. Ik ben goed bezig. Mijn nieuwe leven in mijn nieuwe huis is eigenlijk al begonnen.

Snerpende slijptollen

Na vijf dagen belt de makelaar. Met een paar woorden wordt de ballon doorgeprikt. Ze vertelt me dat ze twijfels heeft. Te veel negatieve vinkjes. Een agressieve buurman op de eerste verdieping, een veel te hoge prijs voor iets wat eigenlijk helemaal niet gerenoveerd blijkt te zijn én helaas een wél grondige renovatie van het huis ernaast die start op de dag dat we er zouden gaan wonen. Twee jaar lang een tsunami van snerpende slijptollen.

Woonprogramma's

Met lood in mijn schoenen loop ik twee trappen omhoog om mijn bloedje in te lichten. Ze zakt moedeloos op de grond, omringd door haar schilderijen die af moeten voor een deadline. ’s Avonds zappen er alleen maar woonprogramma’s langs, reclames voor designmeubelen en verbouwingen. Tssssss. Ik hoor mezelf giftig sissen.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial