‘Na twee jaar stilstand moet ik me heel goed voorbereiden als ik ‘aan’ wil staan’

Het zal de leeftijd zijn, maar ik voel de verhuizing en het bijbehorende gesjouw nog steeds in mijn spieren en gewrichten. Vroeger duurde zoiets twee dagen en nu ben ik voor mijn gevoel al weken aan het bijkomen. Maar morgen begint er een nieuwe cyclus van spierpijntjes, want we zijn onze Sisters on Tour-theatershow aan het opstarten.

Knallen met de band

Twee dagen danstraining, een dag met z’n vijven zingen en koortjes oefenen en dan nog een zaterdag lang met de band knallen in het repetitiehok. Volgende week beginnen we de Sisters on tour in Zwolle. Ik verheug me erop, maar kan me nu nog bijna niet voorstellen dat het circus gewoon weer gaat draaien. Na twee jaar stilstand moet ik me heel goed voorbereiden als ik ‘aan’ wil staan. Het is allemaal een beetje gaan roesten in mijn hoofd.

Coachingsessies

Op de trams die mijn huis passeren zijn levensgrote foto’s van bestuurders en conducteurs van het GVB te zien. Ik ken ze allemaal persoonlijk, want drie jaar geleden mocht ik ze trainen in ‘gastvrij omroepen’, maar door die breinroest weet ik nu niet meer hoe ze heten.

Meestal coach ik mensen één op één. Het kan een lezing betreffen, een speech of presentatie of steeds vaker een vlog. Allemaal spannende dingen, zelfs als je geen spreekangst hebt. Het is gewoon eng om zichtbaar te zijn. Als je niet uitkijkt, nemen je gedachten het over en worstel je je door de lezing heen. Net als vroeger met de spreekbeurt op school. Ik probeer de roest uit mijn hoofd te schudden door al mijn notities en lesmateriaal door te nemen. Twee jaar stilstand is achteruitgang. Dus aan de slag.

De kop is eraf

Vandaag staat er een manager in mijn keuken voor een presentatiecoaching. Hij komt in stoer motortenue binnenstappen waardoor mijn keuken opeens erg klein lijkt. Voor mij is het alweer een tijd geleden dat ik een officiële coachingsessie had (jonge muzikanten komen gewoon op de koffie en die mogen gratis). Hij pikt het goed op, voor we het weten is de middag voorbij en spreken we tevreden een vervolg af. Hoppa, de kop is eraf na twee jaar stilstand. En nu door naar Rotterdam om een afstudeervoorstelling te zien. Altijd fijn om jonge talenten te zien schitteren.

Guido neemt afscheid

Als de trein vlak voor middernacht terug Amsterdam in rolt, komt de conducteur langs. “Angela! Nee! Hoe is het mogelijk! Nou ja zeg… Dit is mijn laatste ritje, ik ga met pensioen en toen ik met mijn vorige baan stopte, trad jij die avond op met de Dolly Dots op en ik ben toen met jou op de foto gegaan. Nu ben ik veertig jaar verder en is het wéér mijn laatste dag en zit jij hier, het toeval!”

Zijn gezicht straalt. “Iedereen zei voor de gein: ‘Je moet vandaag wél weer met Angela op de foto.’ We maken een selfie en de coach in mij vraagt: “Zeg, moet jij niet even omroepen dat het je laatste rit was?”

Guido pakt de microfoon en zonder enige roest zegt hij: “Dames en heren, we zijn aangekomen in ons geliefde Amsterdam. Ik neem afscheid van u, want het is mijn laatste rit. Ik ga met pensioen, het gaat u goed.”

De NS gaat hem vast missen.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial