‘Lekker dan…. Ik zit in een tour waarin ik topfit moet zijn en dit voelt als het tegenovergestelde’

Na een korte, onrustige nacht word ik doorweekt wakker. Het klamme zweet ligt als een filmlaag op mijn huid. Mijn benen voelen zwaar en ik ben wiebelig. Als ik slik, voel ik een schuurpapiertje in mijn keel en mijn linkeroor zit dicht. Lekker dan…. Ik zit in een tour waarin ik topfit moet zijn en dit voelt als het tegenovergestelde. De coronatest was negatief, dus ik moet dit uitzitten met paracetamol, veel tanden poetsen (schijnt te helpen voor de keel), een huidscrub en veel water drinken. Mijn weerstand is verlaagd door de te korte nachten in de afgelopen weken.

De bel, midden in de nacht

Ik ben een echte slaapkop, maar sinds ik hier op dit drukke punt woon, word ik veel te vroeg wakker . En ook ’s nachts, omdat er nogal vaak op de bel wordt gedrukt. Inmiddels ben ik erachter hoe dat komt: als dronken mensen even een snack eten in de fastfoodketen naast me, leunen ze in mijn portiekje tegen mijn bel aan zonder dat in de gaten te hebben. De laatste keer was eergisteren, ’s nachts om vier uur. Ik schrok op van de huisbel die non-stop werd ingedrukt. Ik zag op de camera drie gasten, dus besloot toch maar even naar beneden te gaan om te zeggen dat ze tegen mijn bel aan leunden.

Een lange blonde jongeman die niet meer rechtop kon staan, leunde iets te ver naar voren, keek me met twee trouwe blauwe ogen aan en begon een dronken betoog dat hij écht geen Rus is en dus of hij hier kon slapen… Er kwam nog een joch bij staan, met een Frans accent. De derde jongeman was er al bij gaan zitten met zijn hamburger, die hij probeerde goed naar zijn mond te dirigeren. Dat lukte nét niet; de hamburger gleed op zijn sweater, hij pakte ’m op en deed nog een poging, tevergeefs. Er zat saus op zijn wang.

Ze waren totaal naar de klote, hadden lege telefoons en wisten niet meer in welk hotel (lees: illegale airbnb) ze zaten. Of ze bij mij mochten slapen of in elk geval hun telefoon opladen. Ik legde ze uit dat ik een paar uur later een radioshow zou hebben en daarna nog een voorstelling dus dat ik écht moest gaan slapen. En voor het eerst van mijn leven was ik niet behulpzaam en ging ik weer naar mijn bed. Maar ik kwam niet meer in slaap door mijn moederhartzorgen over die drie jongens.

Aan de antibiotica

Dertien uur later stapte ik het theater in. Anita bleek zich ook niet lekker te voelen, dus werden we verbannen naar een aparte kleedkamer. We gooiden ons vol met paracetamol, bubbelden de stemmen warm, dronken extra veel water en besloten ons er vol in te gooien; ‘bloed aan de paal’ noem je zoiets als zangeres, als je de stem moet forceren. Het werd een uitzinnige avond met een liefdesrandje omdat mijn bloedjes en onze smulprins de voorstelling voor het eerst zagen. Ze zijn trots op mama.

Vanmorgen ben ik na een week oorpijn toch maar naar de dokter gegaan, mijn fijne wijze oude huisarts, hij kent me . “Wat ben je mager! Je hebt een fikse oorontsteking links, je andere oor begint ook te rommelen, dus je krijgt antibiotica.”

En nu lig ik hier, net wakker, suf op de bank met onze Sisters on tour- Margriet op mijn schoot, het doet me goed. Ik hoop dat jullie 'm ook leuk vinden.

PS Mijn bloedje heeft mijn slaapkamerramen afgeplakt en sindsdien slaap ik als een roosje. Nu één dag om beter worden. Uden en Den Bosch here we come.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Elke dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial