PREMIUM
‘Het komt vast goed,’ zegt bloedje. Blij dat ze de moed erin houdt. Nu ik nog
In de grote zoektocht naar een huis voor Angela en haar jongste dochter, gaat nu inmiddels plan D in werking. Relativeren en slechte grappen maken helpt. ‘Dakloos én geen postadres? Dat gaat lekker!’
Tijdens de lockdown was het lekker autorijden in de hoofdstad. Geen dagjesmensen of toeristen, maar ook niemand die naar al die kantoren in het centrum kwam om te werken. Het was stil in Amsterdam. Ik kon voor de deur parkeren en had de laadpaal voor mezelf. Kom daar nu maar eens om…
Elke dag lijkt de verkeerssituatie onoverzichtelijker te worden, omdat er door de gemeente hard aan alle bruggen tegelijk wordt gewerkt. In- en uitgangen zijn afgesloten en het is steeds een nieuwe puzzel hoe ik naar huis moet rijden. Overal staan verkeersregelaars ons tegen te houden. Helaas weten ze nooit hoe ik er dan wél moet komen.
‘Alle legale opties hebben we al geprobeerd’
Inmiddels hebben we de laatste dagen alle legale opties al geprobeerd maar het is schier onmogelijk om thuis te geraken als we niet een paar keer tegen de richting in rijden. Mijn bloedje heeft haar blik op Tiktok gericht, want ze wil niets te maken hebben met de wetteloze capriolen van haar moeder. Vandaag is de stad weer onherkenbaar door alle opbrekingen en Google Maps weet het ook niet meer.
Ik schakel mijn innerlijke Amsterdamse taxichauffeur in. Zigzaggend over de grachten, klein stukje tegen het verkeer in, brug over, weer rechtsaf bij de volgende tussengracht, stukje tegen het verkeer in (klein stukje), bruggetje over en weer verder zigzaggen, rechtsaf tussengrachtje op. Het lijkt goed te gaan. O nee… Paaltjes!
‘De olifant zit weer met ons in de auto’
Uiteindelijk komen we thuis. Het duurt wat langer maar bloedje blijft monter: ‘We rijden wel fijn op onze mooie grachten, mam!’ Ik: ’En we staan niet uitgeput en bang met onze koffers bij de Poolse grens’. ’Zo is het,’ mompelt bloedje. De olifant zit weer met ons in de auto: ondertussen zijn we nog steeds over twee weken dakloos.
Lees ook van Angela:
‘Bieden op een huurprijs?! Zijn we zo in paniek op de woningmarkt?’
Vandaag zou ik een appartement verderop bekijken. Nét betaalbaar en met wat improvisatie kúnnen we er met z’n tweeën wonen. Bloedje en ik zouden ons op ons schattigst presenteren om de uitverkorenen te worden maar vijf minuten voordat we ons opgepoetst en afgestoft willen melden als potentiële fijne nieuwe huurders, word ik afgebeld. De moed zakt me even in de schoenen. Plan D gaat nu in werking.
‘We maken nog slechte grappen, maar zijn er niet meer gerust op’
Morgen ga ik beginnen met inpakken, want dat moet sowieso gebeuren en ik sla de boel dan maar op. Morgen horen we ook of er een antikraak-atelier voor onze kunstenaar is en dat zou enorm veel stress schelen. Hoewel, stress? Je merkt het niet aan ons, want we maken nog steeds slechte grappen. Maar helemaal gerust zijn we er ook niet meer op.
Ik reken erop dat we allebei voorlopig gaan hokken met familie tot ik wat vind. Het probleem is wel dat we ons nergens kunnen inschrijven. ‘Dus we zijn straks dakloos én zonder officieel postadres? Nou het gaat lekker mam,’ zegt ze grijnzend. ‘We hebben nu wel weer een mazzeltje verdiend toch? Na al die missers? Het komt vast goed.’ voegt ze eraan toe. Ik ben blij dat ze de moed erin houdt. Nu ik nog. Zigzaggend door het leven.
Over Angela Groothuizen
Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial
