‘Bieden op een huurprijs?! Zijn we zo in paniek op de woningmarkt?’

Wat had ik eigenlijk verwacht van het einde van de pandemie? Een enorm volksfeest, dat ook nog eens samenviel met carnaval? Op z’n minst een wat positievere stemming in ons landje. Maar Poetin besloot Oekraïne binnen te vallen en opeens lijkt de lente verder weg dan ooit. Honderdduizenden ontheemden vluchten voor de oorlog en dat allemaal drie uur vliegen hiervandaan. Misselijkmakend.

Het kan altijd erger

Het kan dus altijd erger, besef ik als ik weer eens níét aan de olifant in de kamer probeer te denken. Die stampt de hele dag door mijn gedachten en over mijn werkzaamheden heen om m’n aandacht te kapen. Nog een paar weken en dan moeten we dit huis uit. We schrijven ons in op wachtlijsten om huurhuizen te kunnen bekijken. Maar meestal is de belangstelling te groot en is het al verhuurd voordat we het hebben kunnen zien.

Irritant ook dat de meeste huizen gemeubileerd worden verhuurd. Dan staan daar vaak afzichtelijke meubels in en daar betaal je ook nog eens flink voor. Ik spot een huis dat ooit voor mijn koopneus werd weggekaapt door een extreem overbiedende investeerder. Het staat nu te huur voor een indrukwekkend hoog bedrag, maar de nood is hoog en ik onderzoek alle opties die nog over zijn.

Tegen de richting in

Voordat ik op de fiets stap belt de makelaar af. Er zijn al biedingen gedaan. Biedingen, op een huurprijs?! Zijn we inmiddels al zo in paniek op de woningmarkt dat we elkaar overbieden bij een toch al onbetaalbaar huurhuis?

Op naar de volgende. Bomvol goede moed stappen bloedje en ik weer op de fiets om een ongemeubileerd huis te bekijken in het centrum. Eén rechte lijn vanaf ons huis, op z’n Amsterdams dan hè? Dus tegen de richting in rijden, door smalle steegjes, op een wandelroute. Een echte Amsterdammer weet: als je de regels volgt kom je nooit thuis!

Amsterdammer op de fiets

Nou wil het geval dat Smulprins en ik twee hele brave kindertjes hebben. We snappen zelf ook niet waar ze dát opgedaan hebben. Ze wachten bij elk stoplicht ook al is nergens een auto te bekennen en nemen rustig een omweg bij een verhuiswagen of opengebroken straat terwijl hun vader en ik wéten dat een Amsterdammer op de fiets zich door niets kan laten stoppen.

‘Mam! Je mag daar niet in!’ piept bloedje als ik een wandelstraat in fiets. Geen wandelaar te bekennen, het is nog vroeg. Ik fiets door. ‘Kom op, je bent een Amsterdammer!’ Dan hoor ik haar grommend van ergernis achter me aan komen. We zijn precies op tijd voor de bezichtiging. Het is een leuk huis, helaas zonder atelier voor bloedje en zelfs geen piepklein balkonnetje. Maar toch… zo’n mooie plek. Hier zouden we het best goed kunnen hebben.

Wereldburgers

Op de terugweg rijd ik achter bloedje aan. Het is een opfriscursus van het verkeersexamen van de lagere school. Mijn geboren en getogen Amsterdammertjes hebben niets met die branie van ‘ik bepaal zelf wel wat ik doe’. Ze zijn niet alleen Amsterdammers maar vooral wereldburgers. Je fietst niet door rood. Punt.

Over Angela Groothuizen

Duizendpoot Angela Groothuizen is actrice, presentatrice, dagvoorzitter, zangeres, columnist, theatermaker, jurylid én bijzonder ambtenaar van de burgerlijke stand. Angela is geboren in Alkmaar, woont in Amsterdam en heeft twee dochters. Iedere dinsdag lees je Angela’s nieuwste column op margriet.nl/angela Je kunt Angela ook volgen op Instagram en op Twitter via @angelagroothuiz of @dollydotsofficial