Nog nooit verteld: ‘Ik gun mijn beste vriendin haar relatie niet’

“We zouden sámen naar die Franse film gaan, Mieke en ik. Isabelle Huppert speelde erin, onze lievelingsactrice, en ik had Mieke meteen gevraagd toen ik zag dat de film uitkwam. ‘Wij tweetjes,’ had ik benadrukt. ‘Net als vroeger. En dan lekker nog een wijntje na afloop?’ Ze had het beloofd. Maar een uur voor onze afspraak kreeg ik een appje van haar. ‘Sander wil de film ook zien. Ik heb drie kaartjes gereserveerd, dat vind je toch niet erg?’ Van frustratie sprongen de tranen in mijn ogen. Ik vond het wél erg, maar wat moest ik? Ik overwoog nog even om af te zeggen met een smoes, maar ik wist dat ik dan de hele tijd met een rotgevoel thuis zou zitten. Dus ik ging toch; maar voelde me net zo goed ellendig. Zij zaten de hele film hand in hand, fluisterden af en toe tegen elkaar. Ook bij het naborrelen voelde ik me het vijfde wiel aan de wagen. Ik ben vroeg vertrokken en kon onderweg naar huis mijn tranen opnieuw niet binnenhouden. De komst van Sander heeft het leven van mijn beste vriendin verrijkt, maar het mijne verpest. Het is erg om te zeggen, maar wat zou ik graag willen dat hij van de aardbodem verdween.”

Gevoel van vrijheid

“Mieke en ik kennen elkaar via onze dochters. Hoewel hun vriendschap is verwaterd, is ons contact gebleven.We konden altijd al goed met elkaar overweg, maar de laatste jaren trokken we nog meer naar elkaar toe. We waren allebei niet meer gelukkig in ons huwelijk. Miekes man was een notoire vreemdganger en sinds haar kinderen het huis uit waren, vroeg ze zich steeds vaker af: waarom blijf ik nog bij hem? Mijn huwelijk was beter, maar van echte liefde was geen sprake meer. Mijn man en ik bleven uit gewoonte samen, gevangen in ons voorspelbare wereldje. Dat Mieke ging scheiden, gaf mij de moed kritisch naar mijn eigen situatie te kijken. Een halfjaar later besloten ook mijn man en ik uit elkaar te gaan. Mieke woonde toen al op zichzelf en ik kon tijdelijk bij haar intrekken. Ik voelde me bevrijd. Eindelijk kon ik weer doen wat ik zelf wilde, zat ik niet meer vast in een voorgekauwd patroon. Niet meer elke dag te hoeven zorgen dat het eten om zes uur op tafel stond, was al zo fijn. Mieke en ik kookten om en om, samen of níét. Soms zaten we lekker aan de wijn en lieten om negen uur nog eens wat thuis bezorgen. Dan zetten we een leuke serie op en keken tot diep in de nacht. Ik voelde me weer jong enonbezonnen. In die tijd gingen we ook voor het eerst samen op vakantie. Twee weken Kreta. Hele dagen op het strand liggen met een boek. Mijn ex kon niet tegen warmte en niet tegen stilzitten. Wat een verademing was dit. Ik bloeide helemaal op door mijn nieuwe leven. En mijn man ook; hij vond al snel een nieuwe vriendin bij wie hij ook veel beter tot zijn recht komt. Zelfs onze kinderen begonnen blij te zijn met onze scheiding.”

‘Ik voel me zó verlaten. Was alles maar weer zoals vroeger’

Nooit meer een man

“Ik kon natuurlijk niet altijd bij Mieke blijven wonen. Ik vond een huis vlak bij haar in de buurt. We zagen elkaar evengoed soms vijf dagen per week en elk weekend deden we samen leuke dingen. We sloten ons aan bij een tennisvereniging en struinden alle feestjes af. Ook gingen we nog steeds samen op vakantie. Mensen vroegen me weleens of ik niet naar een partner verlangde. Maar ik vond het leven veel te leuk en had genoeg aan mijn kinderen, parttimewerk, Mieke en andere vriendschappen. Een man... Nee hoor. Niet weer verplichtingen. En wat heerlijk, ook geen seks meer. Sinds de overgang heb ik daar totaal geen behoefte meer aan. Mieke dacht er precies zo over. We grapten vaak dat wij later samen in een aanleunwoning zouden belanden. Maar een paar maanden terug veranderde alles. Mieke werd verliefd op iemand van onze tennisclub. De eerste fase vond ik het nog grappig. Ze was zo verliefd als een schoolmeisje en wist niet of het wederzijds was. Ik leefde mee, maar maakte me toen al zorgen en hoopte dat zijn schichtige lachjes naar haar niets te betekenen hadden. Want als zij een vriend zou krijgen, zou ook míjn leven totaal veranderen.”

Minder tijd

“En dat is dus ook gebeurd. Miekes gevoelens bleken wederzijds. Sander, drie jaar jonger dan zij, is ook tot over zijn oren verliefd. In het begin vertelde Mieke me alles nog. Hun eerste kus, hun eerste keer. Later nam dat af en begon ze geheimen te krijgen met hem, zoals dat gaat in een relatie. Ik kan het haar niet kwalijk nemen, maar het doet wel pijn. En natuurlijk heeft ze minder tijd voor mij. In het begin uitte ze nog vaak dat ze dat heel vervelend vond. En ze probeerde me toch nog veel te zien en me bij haar nieuwe leven te betrekken. Maar heel langzaam neemt dat af.

Weekendjes weggaan, dat doet ze nu met Sander. Uit eten: ook met hem. Bioscoop: idem dito. Niet dat wij nooit meer iets doen, hoor, maar het is niet meer vanzelfsprekend. In de zomervakantie zijn we een paar dagen naar Schiermonnikoog geweest. Daar was ze bijna continu met Sander aan het appen. Drie dagen na onze thuiskomst ging ze twee weken met hem naar Griekenland. Ik heb ze naar Schiphol gebracht en ze quasivrolijk uitgezwaaid, maar toen ze door de douane gingen, kon ik mijn tranen al niet meer bedwingen. Ik voelde me zó verlaten.

Natuurlijk praat ik hier weleens over met Mieke, maar dan laat ik niet het achterste van mijn tong zien. Ik schaam me voor het feit dat ik haar zo mis en het zo moeilijk vind om zelf invulling aan mijn leven te geven.Ik laat haar wel merken dat ik het fijn vind om dingen samen te blijven doen. Daar houdt ze ook wel rekening mee, maar toch gebeurt het geregeld dat ze, zoals toen bij de film, Sander toch meeneemt. Ik durf dan niet te zeggen hoe erg ik dat vind. En wat ik in het diepst van mijn hart wens, durf ik al helemáál niet te zeggen. Dat is namelijk dat het uitgaat tussen hen. Dat alles gewoon weer zo wordt als het was. Maar ik vrees dat ik dat wel kan vergeten. Het zit zó goed tussen hen, dat gaat vast niet meer stuk.”

De namen in dit interview zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. Ook (anoniem) een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar Lydia van der Weide: redactie@margriet.nl.

Interview | Lydia van der Weide

Beeld| iStock

Lees ook

• Hoe shop je bewust en verstandig? Een duurzame garderobe in 7 stappen
• Moeten we ons voorbereiden op heftigere hooikoortsklachten?
• Mijn verhaal: ‘Door zo puur mogelijk te eten, heb ik mijn leven teruggewonnen’

Bekijk ook

Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox? Schrijf je in op Margriet.nl/nieuwsbrief