Esther werd geboren op kerstavond: ‘Waar precies weet ik niet’

"Door de jaren heen heb ik verschillende verhalen gehoord", vertelt Esther. "Dat ik naast een sloot ben geboren, in het ziekenhuis, in een klooster en zelfs in een bus. Het blijft een raadsel.”

Rebels meisje

“Wat ik wel zeker weet, is dat ik in januari 1964 in een kindertehuis in Ootmarsum ben opgenomen. Tien maanden daarna kwam ik in het liefdevolle gezin van mijn ‘nieuwe ouders’, zoals ik ze altijd noemde. Maar elke kerstavond denk ik aan mijn biologische vader en moeder. Dan vraag ik me af of zij, toen ze nog leefden, ooit aan mij hebben gedacht op deze speciale datum. Na mijn turbulente start groeide ik op in een warm, katholiek gezin. Daar had ik een fijne jeugd. Mijn ouders waren consequent in hun opvoeding, iets wat ik als rebels kind nodig had. Behalve mij hadden ze nog drie aangenomen kinderen. Ze waren altijd open en eerlijk over het feit dat zij niet onze biologische ouders waren."

Eigengereid, creatief en bijdehand

"Ik was nieuwsgierig en bombardeerde ze met vragen: waar waren mijn andere ouders, waarom kon ik niet bij hen wonen? Daar hadden ze niet echt antwoord op. Ik leek natuurlijk niet op mijn nieuwe ouders qua uiterlijk, en ook mijn karakter was anders. Zij waren geduldig en rustig, ik was eigengereid, creatief en bijdehand. Ik deed alles wat niet mocht, had altijd een weerwoord en werd meerdere keren van school gestuurd. Ik werd steeds nieuwsgieriger. Van wie had ik dat toch?”

Haar adres

“Eens in de zoveel tijd namen mijn ouders mij mee naar het kinder-tehuis om te laten zien waar ik vandaan kwam. Daar kwam ik in contact met een oudere zus van mij. Ik was heel blij om haar te ontmoeten: misschien kon zij mijn vragen beantwoorden. Inmiddels wist ik via mijn geboorteakte wel de naam van onze moeder. Mijn oudere zus kwam een paar keer op bezoek en beloofde een foto van onze moeder op te sturen, maar die heb ik nooit ontvangen. Later bleek dat de kinderbescherming het contact tussen ons had afgeraden. In die tijd geloofde jeugdzorg nog dat het beter was als kinderen die waren afgestaan, geen banden meer hadden met hun biologische familie. Onbegrijpelijk, maar zo ging dat toen."

'Ik durfde haar amper aan te kijken'

"Toch kreeg ik op mijn zestiende via jeugdzorg het adres van mijn moeder. Om bij haar aan te kloppen bedacht ik een smoesje; ik liet mijn fietsband leeglopen en zou haar om een fiets-pomp vragen. Zenuwachtig belde ik bij haar aan. Ze deed niet open, maar de buurman van het huis ernaast wel. Hij leende mij een fietspomp en terwijl ik aan het pompen was, deed mijn moeder alsnog open. ‘Lukt het?’ vroeg ze. Ik durfde haar amper aan te kijken, omdat ik eigenlijk geen contact met haar mocht hebben en bang was dat ze mij zou herkennen. Snel fietste ik weer weg.”

Geheimen

“Toen ik ouder was, ging ik weer op onderzoek uit. Op mijn geboorteakte stond dat ik in het ziekenhuis in Hengelo was geboren, maar toen ik daar om schriftelijk bewijs vroeg, bleek ik nergens in hun administratie voor te komen. Ik besloot weer contact op te nemen met mijn moeder. Met het hart in de keel belde ik haar op. Maar toen ik haar vertelde wie ik was, ontkende ze dat ik haar kind was. Dat was een grote teleurstelling, en ik zette nog meer vraagtekens bij mijn geboorte. Ze noemde nog wel de naam van een familie in Borne, die zouden meer weten over mijn afkomst. Dat bleek familie van mijn vader te zijn, die helaas al overleden was. Via die familie hoorde ik verschillende verhalen over mijn geboorte op die ijskoude dag voor kerst. De een zegt dat ik bij een sloot in Delden ben geboren, de ander zegt in een klooster, maar de meesten beweren dat ik in een bus het levenslicht zag. Het blijft gissen. Mijn biologische moeder is inmiddels overleden, en zij nam al haar geheimen mee het graf in.”

Romantisch

“Het is raar om niet te weten waar je vandaan komt. Daardoor mis ik een basis. Soms ben ik jaloers als mensen zeggen: ‘O, dat heb ik echt van mijn moeder en vader.’ Ik zou zo graag meer willen weten over mijn afkomst. Van wie heb ik mijn eeuwige onrust – ik ben al twintig keer verhuisd en wil altijd nieuwe dingen proberen. Vaak heb ik me alleen gevoeld, omdat ik niet weet waar ik vandaan kom en waarom ik ben afgestaan. Het zou me rust geven als ik dat zou weten. Toch vind ik het verhaal van mijn raadselachtige geboorte ook wel romantisch. Het was een zeer strenge winter, en ik zie zomaar voor me dat ik te midden van dat winterwonderland ben geboren. En geboren worden is hoe dan ook prachtig, zeker met kerst.”

Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox? Schrijf je in op margriet.nl/nieuwsbrief.