Alexandra: ‘Met kerst kan het me niet kitscherig genoeg zijn!’
De laatste jaren ga ik met kerst met mijn jongste dochter naar het tuincentrum om een mooie kerstboom uit te zoeken. Meestal doen we dat half december, of, als het echt niet eerder lukt, de week voor kerst.
Dat de mooiste bomen er al zijn uitgevist, moeten we dan maar op de koop toe nemen. We vergapen ons dan ook altijd aan alle kerstversieringen, een heel kerstdorp dat is opgebouwd en zelfs een echte werkende cabine van een kabelbaan – voor de kleintjes een leuk rondje over het kerstgebeuren heen. Het is ook daar, in dat tuincentrum, dat ik erachter kwam dat ik toch wel heel erg van kitsch houd (Alleen met kerst dan hè). Veel glitters en lampjes, mutsen met ingebouwde kerstliedjes, bewegende ijsberen waarmee je op de foto kunt, het kan me niet kitscherig genoeg zijn!
Vroege boom
Maar dit jaar had ik al een boom op 6 december! Dat kwam zo: ik kon er eentje ‘winnen’ op mijn werk. Ik hoefde alleen maar een mailtje te sturen en hoorde een paar dagen later dat ik een van de driehonderd gelukkigen was. Natuurlijk had ik getwijfeld ik wel of ik het zou doen, want ik had geen idee wat voor boom het was, en of-ie mooi was en, hoe groot zou-ie zijn? Maar ik was blij: een echte Nordmann, van bijna twee meter hoog. Helemaal goed!
Sky Radio
Elk jaar haal ik de dozen met kerstspullen uit de kelder, zet Sky Radio op, maak wat warme chocomel en dan gaan we los: lichtsnoeren, slingers en ballen verplaatsen zich vanuit hun veilige doosjes naar hoog in de boom. Ook dit doe ik meestal met dochter Z. Een paar jaar geleden hielp oudste dochter mee én haar Joodse vriendin met wie ze toevallig thuis was. “O mag ik meehelpen?” Ze was helemaal blij, want zij vierde nooit kerst en had dus ook nog nooit een boom helpen versieren.
In m’n eentje
Maar dit jaar had dochterlief te weinig tijd, want ze is aan het leren voor een PTA-week. En ze werkt tegenwoordig – want zestien geworden – in de horeca. En is sowieso veel de hort op. Zo kwam het dat ik op een dinsdagavond, nadat de boom al enige tijd gewoon mooi groen in de huiskamer had gestaan, de kerstspullen uit de kelder haalde en in mijn eentje begon met versieren. Een beetje katterig voelde het wel. Maar terwijl ik bezig was, klaarde mijn humeur op, want ja, kitsch, kerst, lampjes, leuk!
Kerstdagen
Alles verandert zo: kleine kinderen worden groot. Eén kind uit huis, de tweede zie ik weinig, want hij werkt ook in de horeca en slaapt nog als ik naar mijn werk ga. En de derde wordt ook al zo groot. En heeft al zo haar eigen leven. En dan onze ouders, die steeds meer achteruitgaan. Hoe de komende kerstdagen eruit zullen zien, weet ik nog niet. Mijn moeder kan de drukte van een aantal mensen tegelijk bijna niet meer aan, zeker niet als ze een slechte dag heeft. Mijn schoonmoeder wacht op een zware operatie, dus alles is ineens onzeker.
Maar één ding ga ik zeker doen, mijn guilty pleasure: de kerstfilm A Christmas Carol kijken, de versie met de dit jaar overleden acteur Albert Finney als Scrooge. Heerlijk! En om alle opmerkingen van gezinsleden te vermijden, doe ik dát juist gráág in mijn
eentje :)
Alexandra Holscher (53), eindredacteur, is getrouwd en moeder van drie kinderen (16, 19 en 21). Naast haar werk is ze mantelzorger voor haar moeder van 93. Om te ontspannen doet ze aan yoga, bootcamp en zingt ze in een koor. Ze houdt van films kijken en ‘met haar handen bezig zijn’.
Meer blogs van Alexandra lezen?
