Alexandra ging op vakantie naar Twente: ‘Wat zijn mooie herinneringen toch belangrijk’

We hadden net mazzel met het weer - wat zeg ik, het was zelfs eigenlijk een beetje té warm (maar ik wil niet klagen) - dus waarheen we zouden gaan, maakte niet uit. Manlief en ik dus allebei met een laptop op schoot aan het zoeken naar een fijn huisje in Nederland.

Twente

Ik had een artikel uit Margriet bewaard met allemaal goede adresjes. Maar de leukste boshuisjes en strandhutjes waren natuurlijk al allemaal vol. Iederéén ging immers op vakantie in eigen land. Ik was nog volop aan het zoeken tot D., kijkend op zijn scherm, zei: "Hé wat leuk, die airstreams waar we een keer op Texel waren, staan nu in Twente. Zullen we daarheen? Er is er nog eentje vrij."

Overnachten in een airstream

We boekten meteen. Een paar jaar geleden hebben we namelijk een heerlijk lang weekend gehad op Texel. We sliepen er in een echte Amerikaanse camper, een airstream. Helemaal opgeknapt en ingericht als luxe hotelkamer. Compleet met douche, wc, groot bed, televisie, airco… echt alles erop en eraan. Topding! Liggend in bed kijk je zo naar de sterrenhemel, hoe romantisch wil je het hebben?

'Echte familie en net echte'

En we hadden nog een reden om naar Twente te gaan: er woont familie, echte familie en net echte. Die laatste kregen we zo: mijn schoonmoeder is als klein kind ondergedoken geweest bij een lief echtpaar in Boekelo. Ze waren nog maar net in de twintig, pas getrouwd, maar aarzelden geen moment toen hen dit gevraagd werd. Ze namen haar in huis en verzorgden haar alsof het hun eigen dochtertje was, die hele rotoorlog lang.

Fijne herinneringen

Na de oorlog ging zij weer terug naar haar ouders, die het gelukkig ook overleefd hadden. Maar deze lieve tante en oom zijn altijd in the picture gebleven. Dus toen mijn schoonmoeder later trouwde en kinderen kreeg, ging ze met hen ook weer terug naar Boekelo. Elke zomer vanaf dat hij een baby was, kwam mijn man daar. Hij werd met net zo veel liefde ontvangen als ze destijds zijn moeder opgevangen hadden. D. heeft er zulke fijne herinneringen aan!

Met liefde omringd

Hij ging met oom H. altijd naar de ganzen kijken, waar 'ie doodsbang voor was als kind. Die beesten zijn niet mis met dat gegak en geblaas. En naar de paardjes. Tante D. maakte het logeerbed op en legde naast het kussen een paar rolletjes snoep en een pakje Stimorol neer. En ’s avonds voor het slapengaan kregen hij en zijn zusje nog een glaasje frisdrank. En dan werden ze ingestopt en geknuffeld door tante D.. Thuis kregen ze geen frisdrank en ook niet zo veel snoep, dus alleen dat was al een feest. Maar vooral de liefde waarmee ze omringd werden was bijzonder.

Toen ze beiden overleden waren, kreeg D. de geblokte, veelkleurige wollen deken waar hij als kind altijd onder had gelegen. Nog altijd hebben we deze deken in gebruik en elke keer brengt 'ie een geluksgevoel naar boven, inmiddels ook bij mij en onze kinderen.

Lees ook:

Alexandra over de film ‘Madre’: ‘Je kunt hélemaal meevoelen met Elena’

Koffie en cake

Dus ons bezoek aan Twente was niet compleet zonder een kopje koffie gedronken te hebben (met een lekkere plak cake met slagroom en stukjes perzik) bij de enige zoon van tante D. en oom H. en zijn vrouw, die ook al opa en oma zijn. En zoals destijds mijn schoonmoeder liefdevol en hartelijk ontvangen werd, werden wij dat nu door deze fijne en lieve familie. Ik vond het zo mooi om te zien hoe blij D. was met het terugzien van het hekje waar ze met de zilver metallieke VW Passaat uitreden om een stukje te gaan rijden, het veldje waar die enge ganzen stonden, de weide waar de paarden stonden… Wat zijn mooie herinneringen toch belangrijk.

'Het bijlincident'

Al met al een heerlijke korte vakantie. We hebben genoten van de natuur, de vriendelijke mensen, de rust en de ruimte. Op één incidentje na was de vakantie perfect: het, jawel, bijlincident. Op de laatste avond hakte D. nog wat hout voor onze vuurschaal – heerlijk, fikkie stoken – en liet daarbij de bijl in zijn voet glijden… Na een bezoek aan het ziekenhuis in Almelo waar een vriendelijke arts en haar aardige assistente er een zevental hechtingen in zetten, konden we de avond voortzetten. Maar helemaal zoals bedacht werd het niet meer. Ach, later lachen we erom waarschijnlijk!

Alexandra Holscher (53), eindredacteur, is getrouwd en moeder van drie kinderen (16, 20 en 22). Naast haar werk is ze mantelzorger voor haar moeder van 92. Om te ontspannen doet ze aan yoga, bootcamp en zingt ze in een koor. Ze houdt van films kijken en ‘met haar handen bezig zijn’.

Beeld | Alexandra Holscher

Artikelen van Margriet ontvangen in je mailbox?

Schrijf je in op margriet.nl/nieuwsbrief.

Margriet 36 ligt in de winkel! Met daarin de uitslag van de grote Margriet-seksenquête (en smeuïge bekentenissen), een interview met Simone van der Vlugt en nog véél meer. Haal het nummer snel in huis of bestel 'm online zonder verzendkosten.