‘We waren een warboel van mensen, op de redactie van Folia, en ik voelde me er erg op mijn plek’

Met de kinderen kijk ik bijna elke avond een aflevering (of eigenlijk meerdere afleveringen) van de Amerikaanse versie van The office. Voor wie het niet kent: een belachelijk grappige comedy over het leven op kantoor.

De serie zit vol met idiote karakters, zoals de ongelooflijk irritante baas, zijn assistent, die een vervelende en nogal militante nerd is, een leeghoofd dat de hele dag kletst en een duo van erg gezellig en leuk flirtende collega’s die misschien wel nooit een echt stel zullen worden – maar dat hoop je wel heel erg, als kijker.

Op de burelen van Folia

Het is niet een superrealistische situatie, maar ze doet me toch denken aan de langste periode die ik ooit aaneengesloten op een en hetzelfde kantoor doorbracht, namelijk op de burelen van Folia, het weekblad voor (je mocht nooit ‘ván’ zeggen, want het was een onafhankelijk blad) de Universiteit van Amsterdam.

Ik zat daar de hele week stukjes te schrijven. Mijn baas had een uitgekiend aannamebeleid, dat zoiets luidde als ‘een vrouw, een gek, een allochtoon en iemand die heel erg van sport houdt’. Zo’n soort mix moest er altijd op zijn redactie zitten en ik moet zeggen dat dat goed werkte. We waren een warboel van mensen en ik voelde me bij iedereen op het kantoor erg op mijn plek.

Varkens sparen

Dat we een kantoor vormden en daardoor een soort ongekozen familie, bleek uit onze tradities. Iedereen die ergens iets van een varken zag, een knuffel of een beeldje of een mok, nam dat mee voor de secretaresse. Want die spaarde varkens - en niet zo’n beetje ook - en stalde die overal op de redactie uit. Bij de wekelijkse vergadering liepen we altijd een lange lijst met onmogelijke ideeën voor artikelen door, waarvan we wisten dat we ze nooit gingen uitvoeren. Op de avond voor de wekelijkse deadline gingen we overwerken, wat inhield dat we op kosten van het blad vrij uitgebreid uit eten gingen.

Koffiedrinken, typen én roken

Een aantal van de collega’s van toen zijn nog steeds vrienden van mij, want in de setting van dat kantoor hebben we zó veel uren samen opgesloten gezeten, dat we ons voor eeuwig verbonden voelen. ‘Weet je nog dat we een keer een pakje margarine in de la van collega X vonden?’ kan ik aan een vriend van toen vragen. Ja, dat weet hij nog.

Iets van die sfeer zie ik terug in The office, al is het een comedy en veel grappiger en enerverender dan mijn kantoorleven toen, met een stuk of acht mensen die vooral veel koffiedronken en typten. (En rookten! Op kantoor! Gatver.) Toch staat het niet ver van de werkelijkheid af. Ik snap in elk geval heel goed hoe je uit een kantoortuin de inspiratie voor negen seizoenen comedy kunt halen.

Over columnist Aaf Brandt Corstius

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.