Na twee uur zagen, een les lang, was het er: het piepkleine zilveren eikenblad. En toen wilde ik er nerfjes in

Het was tijd voor een nieuwe hobby. Ik had gewoon zin om iets nieuws te leren. En iets met mijn handen te doen. Want daar word ik bijna altijd gelukkig van, behalve als het haken is, want haken is voor mijn handen hogere wiskunde en voor mijn geest een pure terging.

Edelsmeden

Ineens wist ik het: ik wilde gaan edelsmeden. Ik vond een mooie ruimte, met daarin een leraar die het vak van edelsmid aan mensen uitlegde. Het leuke was: iedereen deed er zijn eigen ding. Sommigen zaten op hoog niveau, tegen betaling, trouwringen voor echte klanten te ontwerpen. Anderen runden hun eigen Instagram-sieradenwinkel. En ik zat als beginner een eikenblaadje uit zilver te zagen.

Dat is namelijk het grappige aan mijn nieuwe hobby: je gaat het gewoon meteen echt dóén. Niks geen theorie. In de eerste les had ik bedacht dat ik een hangertje wilde maken, van een boomblaadje. In de tweede les had ik een eikenblaadje meegenomen uit het Frankendaelpark vlak bij mijn huis, en verkleind op een kopieermachine. Ik kreeg een stuk zilver (wat écht meteen!) en een zaagje, trok mijn blaadje over op het zilver en begon gewoon te zagen. Te zagen! In zilver! Wat was het nu al echt. Wat ook heel echt was, waren de vijf zaagjes die ik brak tijdens het proces, want een piepklein eikenblad zagen uit stevig zilver is, nou ja, zo moeilijk als het lijkt. Maar na twee uur zagen, een les lang, was het er. Het piepkleine zilveren eikenblad. En toen wilde ik er nerfjes in.

Ontzettend middeleeuws

Nu ben ik in de fase dat mijn zilveren eikenblad in een bad met pek ligt, zodat het stevig vastzit, en ik met een hamer er kleine nerfjes in kan uitbikken. Het is zo ontzettend middeleeuws allemaal; het zilver, de pek, het bikken, en ook bijvoorbeeld het feit dat naast me dan weer een andere leerling met een gigantische vlam allemaal goud van haar grootouders aan het omsmelten is. En daar geniet ik dus intens van.

Maar het meest intens geniet ik van het feit dat ik twee uur lang in totale concentratie iets aan het maken ben. Wat misschien wel heel mooi wordt. Of misschien ook niet. Dat ik dat nog niet weet, doet niets af aan het feit dat ik al een hele collectie heb ontworpen in mijn hoofd, met allemaal boomblaadjes die ik heb gevonden in Frankendael. Ja, de naam van de collectie is er ook al: Frankendael.

Meer weten over Margriet Winterfair? Ga naar margrietwinterfair.nl.

Over columnist Aaf Brandt Corstius

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.