Ik heb in mijn leven veel huisdieren gehad, maar had nooit zo’n fantastische band met ze als met Bremton

De kat wordt oud. Ik heb het over Bremton, de schat, mijn beste vriend zoals ik hem altijd noem, een vaalrode kater die nu een jaar of dertien is, misschien zelfs al veertien, heel precies houden we het niet bij.

We vonden hem altijd dik, en dat paste ook wel bij hem; rode katers horen een beetje breed te zijn. Maar mijn stiefdochter kwam langs, ze had hem al lang niet gezien, en zij merkte ineens op dat hij helemaal niet meer dik was, maar zelfs een beetje mager. Gijs belde me erover. Bremton was slank bij de flanken, zei hij, en erna zag ik het ook.

Fantastische band

Ik heb in mijn leven veel huisdieren gehad, maar had nooit zo’n fantastische band met ze als met Bremton. Wel was er Suus, die ik kocht toen ik, pas weer single en voor het eerst helemaal op mezelf wonend, op mijn dertigste mijn eerste huis ook kocht. Zij sliep bij mij onder de dekens, was er elke dag, ze was ongelooflijk belangrijk voor me maar ze ging al heel snel dood – ze was al een oudje toen ik haar kreeg. Dus ik kon niet, zoals met Bremton, talloze jaren met haar doorbrengen.

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik ermee aan zou moeten als Bremton op een dag zou sterven. Hij is mijn oude vriend, zijn tanden zijn er bijna allemaal uit (dat moest van de dierenarts, iets met een tandenziekte) en zijn oogje traant al sinds hij jong was een roestig traantje. Heel fit ziet hij er niet meer uit, maar hij kan nog spinnen als de beste.

Goeiig

Het lieve aan Bremton is dat hij zelfs al spint als hij naast je op de bank ligt. Als hij even niet op schoot kan, bijvoorbeeld omdat mijn laptop daar al op ligt, of het hoofd van een kind, is hij volledig tevreden als hij naast me mag zitten. En dan aai ik hem niet eens, en toch spint hij. Dat vind ik intens goeiig.

Met weinig tevreden

Dieren zijn misschien juist om die reden zulke goede compagnons; ze kunnen met extreem weinig tevreden zijn en zijn nooit te lullig om hun liefde op heel simpele wijze te tonen. Zelfs met Pipoclownsap, onze andere kat die door haar schuwe natuur nooit wil worden geaaid of zelfs maar aangeraakt, heeft Bremton een goeie band opgebouwd. Hij mag wel tegen haar aan liggen, haar vacht likken, haar kopjes geven en samen met haar in hartvorm de halve bank bezetten.

Hoe het met haar verder moet als hij er niet meer zou zijn, dat is ook niet prettig om aan te denken. Moet ik ook maar niet doen.

Over columnist Aaf Brandt Corstius

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.