PREMIUM
‘Ik ga een uurtje op de glijbanen, dacht ik. Het werden er drie’
De kinderen wilden naar een vakantiepark met glijbanen. Fijn, dacht Aaf, dan kan ík lekker met een tijdschrift op een terras zitten. Het liep anders.
Benjamin wilde het al heel lang: naar dat ene vakantiepark met al die fantastische glijbanen. En ineens was er een lang weekend, veel vrije tijd, Gijs was het hele weekend aan het werk en ik dacht: ik ga. Ik neem ze mee naar die glijbanen, dan gaan zij glijden en ik ergens met een tijdschrift op het aanpalende terras zitten. Dit leek mij the best of both worlds voor alle partijen, en ’s avonds zou ik Ben en Rif rozig en moe in hun vakantieparkbedje stoppen.
Dag 1
De eerste dag moest ik natuurlijk mee op de glijbanen. Een uurtje, dacht ik. Dan ga ik erna toekijken vanaf zo’n plastic strandstoel. Maar het werden er drie. Die ene glijbaan was zo leuk en steil, die andere was zo leuk en wild, de volgende was zo leuk en snel, en zullen we anders nog een keer in die steile? En zo ging het door tot ik aan het eind van de middag vroeg: ‘Zullen we naar het huisje?’ Ik had honger, dorst en het gevoel dat mijn ingewanden zichzelf weer uit een intense knoop moesten halen.
Dag 2
De tweede dag kwamen er vrienden met kinderen langs: ik mocht koffiedrinken en kletsen met de grote mensen, de kinderen verdwenen de chloordamp in. Na een uur of vier gingen wij, de grote mensen, toch maar eens poolshoogte nemen en keken door de ramen van het zwembad. De kinderen zagen ons, maakten een moordgebaar met hun handen en wuifden ons met z’n vijven weg. We gingen weg. Bitterballen eten.
Dag 3
De derde dag waren we weer met z’n drietjes en moest ik weer mee. Vonden ze toch leuker, en ik vond het ook wel gezellig. Bovendien wist ik dat mijn stiefdochter van 21 op dag vier, de laatste dag, zou langskomen, en die houdt wel van een glijbaantje. Of drie. Dus dan zou ik met dat tijdschrift op dat zonovergoten terras zitten.
Dag 4
Op dag vier was mijn stiefdochter er. Na het ontbijt pakte iedereen zijn zwemspullen en mijmerde ik hardop wat ik zou gaan doen. Dat tijdschrift, dus. Misschien ging ik ook nog wel op mijn huurfiets een hunebed bezoeken. Of gewoon even koffiedrinken in een gezellig dorpje in de buurt en vaag voor me uitstaren. De opties waren schier eindeloos.
‘Maar jij gaat toch ook wel mee op de glijbanen?’ vroegen de kinderen. Vonden ze toch echt nóg gezelliger.
Nu heb ik een verstopt oor en een heel rare nek. Net een uur yoga gedaan om de boel te herstellen. Maar het was heerlijk. Dat meen ik echt.
Over columnist Aaf Brandt Corstius
Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.
