PREMIUM
Het leven kan makkelijk zijn als je een hond hebt. Zeker als je een vakantie wilt plannen
Aaf leeft zich in in de belevingswereld van Wally de Hond als ze een vakantie wil boeken.
Als je dit leest, is het al overal een feest van kerstballen en tierelantijnen, en als ik dit schrijf, zit ik mijn plannen voor de kerstvakantie te maken.
Die wierpen zich, nadat ik zelf mijn hoofd had gebroken over diverse fijne opties, vanzelf in mijn schoot. Eerst had ik gepeinsd over met de trein naar Londen en naar een musical of een paar dagen in Maastricht rondhangen. Maar toen kwam het plan dus vanzelf, want mijn broer ging met zijn gezin een huisje huren in de bossen en hij vroeg mij of ik dat niet ook wilde.
Vindt Wally de Hond het leuk?
Het rare is dat ik sinds ik Wally de Hond heb héél makkelijk aansla op plannen, omdat ik nu vooral vanuit haar optiek denk. Jarenlang was dat ook zo met de kinderen. Die zijn nu groot en godzijdank flexibel, maar ervoor was het een kwestie van keihard reduceren en deduceren. Vonden zij een vakantieplan leuk, dan was het al voor 99 procent goed.
Was er een zwembad? Dan was ik voor het plan. Was het zwembad diep? Dan was ik weer tegen. Was er een overzichtelijk stadje waar je met een dubbele kinderwagen doorheen kon lopen? Dan was het plan goedgekeurd. Had dat stadje veel heuvels, klinkertjes en trappen? Dan ging het helaas niet door.
Rennen over de hei
Zoiets brengt Wally ook teweeg. Ik bekeek op internet het gebied waar mijn broer en zijn gezin zich zouden bevinden. Bossen. Hei. Een open haard. Een aardig beleid ten opzichte van honden; iets wat me vroeger zou hebben afgeschrikt als het om huisjes huren ging, maar me nu sympathiek en open voorkwam. Eigenlijk zag ik het meteen voor me. Wally zou rennen over de hei, fanatiek graven in een bos en daarna lekker uitgeput chillen voor de open haard. En ik zou er zelf achteraan lopen.
Wie laat wie nu uit
Yvette van Boven schreef het laatst al op Instagram: het baasje dat haar hond uitlaat, laat ook zichzélf uit. Zo is het ook met een vakantie naar een bos: als je dat voor je hond doet, doe je het ook voor jezelf. Maar aangezien je zelf niet meer op de leeftijd bent dat je dolgelukkig rennend door een bos gaat en aan alle bomen wilt snuffelen (ik weet niet of daar in mensenjaren überhaupt een leeftijd bij past), is het reuzefijn als je achter een dolgelukkig wezen aan kunt lopen dat dat wél doet. Het leven kan erg makkelijk zijn als je een hondje hebt. En de kerstvakantie plannen nóg makkelijker.
Over columnist Aaf Brandt Corstius
Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.
