Aaf over de kekke kattenbak die designerig is, maar niet erg hygiënisch

Ik zag op de mail dat er een bezorger bij mij aan de deur was geweest en de nieuwe kattenbak had afgeleverd bij de buren. Schaamte dus, want ik wist dat dit een groot pakket moest zijn en zo groot wonen we allemaal niet bij mij in de straat. Het pakket is al gauw even groot als de hele hal, waardoor ik het als een extra grote gunst zie dat mensen soms dingen voor mij in ontvangst nemen.

Kattenbak besteld

Snel dus naar de buren, kattenbak in ontvangst genomen, wát een grote doos. En toen kwamen de problemen van de moderne mens deel 2: ik had die kattenbak puur en alleen besteld omdat hij mooi was. En, toegegeven, omdat ik best wel een nieuwe moest hebben; de oude was, na een heleboel jaar trouwe dienst, wel heel erg vies. Daar valt weinig aan te doen. Poezen trekken de wc niet door. En je verschoont dat grit wel, maar er blijft toch een zekere geur hangen, een geur die steeds zekerder en zekerder wordt.

Een leuke kattenbak

Deze bak vond ik leuk, voor zo ver je een kattenbak leuk kunt vinden. Hij was groen (dus hij zou wegvallen naast de planten op ons terrasje, dacht ik). Hij had pootjes, vond ik kek. En hij had een rond raampje waardoor de kat naar binnen moest klimmen. O, en een soort intern halletje: een verhoogd stukje met gaatjes, waaraan de kat zijn voetjes zou vegen als hij zijn boodschap had gedaan en weer naar buiten ging.

Reuzerein en prettig

Dit alles leek me reuzerein en prettig. De katten deden nog niets. Ze lagen boven te slapen, terwijl ik de pootjes onder de nieuwe bak monteerde en hem hoopvol op het dakterrasje neerzette. Even later kwam Pipo kijken. Ze keek door het ronde raam, snuffelde aan de bak, trok een gezicht dat uitdrukte ‘waar is mijn oude stinky bak?’ en spoedde zich toen weer naar binnen en naar boven. Ik volgde haar. Op de trap lagen twee plasjes. Tja.

Lees ook:
Aaf vindt de salontafel maar een ingewikkeld meubel

Open la met kattengrit

Internet leerde mij dat je op een nieuwe bak geen deksel moest zetten, omdat poezen zich niet veilig voelen op een plek die nieuw is en ook nog overdekt. De kap ging er dus af. Nu was het een open la met kattengrit. Niet designerig. Ook niet erg hygiënisch.

Kattengrit over het halve dakterras

De katten heb ik er niet op zien gaan, maar vanochtend lag er kattengrit over het halve dakterras en meende ik iets bruins te zien in de open bak. Nog nooit zo blij geweest met zo veel non-esthetische vieze troep.

Over columnist Aaf Brandt Corstius

Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs Groenteman en moeder van Benjamin en Rifka. Lees hier alle columns van Aaf.