PREMIUM
Aaf neemt éindelijk afscheid van ‘de kast die deed alsof hij handig was’ Aaf Brandt Corstius
“De kast die deed alsof hij handig was” – mijn schoonmoeder sloeg de spijker weer eens héél erg op de kop toen ze de uittrekkast beschreef die wij al tien jaar in de keuken hadden, en die nu glorieloos werd afgevoerd naar het grofvuil.
Na corona had ik er ineens genoeg van: de kast die we vlak na onze verhuizing hadden gekocht, en die je kon opentrekken. Dan verschenen er allerlei afdelingen, en daar stonden dan etenswaren in, maar hij deed inderdaad meer alsof ‘ie handig was, want je keek boven op de etenswaren, en de uittreklades waren zo groot dat er zich een groot arsenaal aan rijstwafels, rollen zilverpapier en servetten in ophoopte, allemaal boven op elkaar op een overhellende stapel. Onoverzichtelijk.
Boekenkast opgeofferd
Ineens had ik verzonnen dat er dan maar een boekenkast moest worden opgeofferd, en dat de etenswaren daarin gingen. En dan twee deuren ervoor laten timmeren door een timmerman. En klaar. De etenswaren zouden dan fijn een eigen, afgesloten kast met normale deuren hebben, en van die boeken kwam ik wel af.
Het was nog een hele toer, trouwens. De boekenkast in de keuken omvatte vooral kookboeken, en hoewel ik uit elk kookboek afzonderlijk niet veel kook, heb ik ze toch allemaal nodig. Want in die ene staat een recept voor kaneelbroodjes dat altijd lukt, en in de andere een voor echt lekkere zuurkool. Zo zonde om dan alles terug te brengen tot één kookboek. De kookboeken werden na ernstige sortering gereduceerd tot een keurig stapeltje, dat niet meer een hele kast innam.
Lees ook:
Aaf: ‘Ik ben best bang voor post van de Belastingdienst’
Een kast minder
En al onze potten pindakaas, spaghettizakken en rollen met vuilniszakken bleken prima te staan in de oude boekenkast, en met die twee gloednieuwe deurtjes ervoor had mijn keuken ineens een heel nieuwe look, én een kast minder. Dat betekende: meer loopruimte om de eettafel. Dat zijn belangrijke vierkante meters, als je in de stad woont, of sowieso krap. Zo’n meter staat voor enorm veel extra woongenot.
Meer ruimte in de nieuwe kast
Wat ik het fijnst vind, is dat er in de nieuwe kast net iets meer ruimte is dan in de oude. En dat dus ook de afzichtelijke afdeling ‘grote pakken en zakken’ – die niet in die oude, onhandige schuifkast pasten – er nu in passen. De grote pakken en zakken stonden altijd boven op de ijskast, en dat was het eerste wat je zag als je onze keuken enterde. Een afzichtelijke verzameling ontbijtgranen en poezenbrokken. Erg ongezellig, en zeker niet esthetisch. Soms viel er een keihard naar beneden, bijna op je hoofd.
Nu zit al het eten achter twee deuren verborgen, en voelt de keuken bijna, als je de kruimels op de grond en het restje koffieprut in de gootsteen even niet meetelt, als een zenruimte.
Deze column van Aaf verscheen eerder in Margriet 48 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl.
Aaf Brandt Corstius is schrijfster, getrouwd met Gijs en moeder van Benjamin en Rifka.
